"Dominika" <b...@p...onet.pl> wrote in message
news:e0iqsi$ov8$1@news.onet.pl...
>
> Użytkownik "Wojti" <j...@n...wp.pl> napisał w wiadomości
> news:dvhflt$puv$1@nemesis.news.tpi.pl...
>>
>> Kiedyś jadłem coś takiego na Dolnym Śląsku jak smażony ser.W naszym
>> archiwum znalazłem wszystko na temat sera ale nie smażonego tak jak
>> pamiętam. Taki ser można kupić w każdym sklepie tam gdzie kiedyś
>> mieszkałem(Wałbrzych) a w Stolicy ani rusz
>> Wiem że się go robiło z białego sera i co dalej?
>> Poproszę o przepisy lub sznurki
>>
>> Pozdrawiam
>> Kucharz Amator
>> Wojti
> Bialy ser trzeba trzymac w cieplym miejscu, pod szczelnym przykryciem
> ( ja
> klade ser na talerzu i przykrywam szklana salaterka, wtedy widze co sie z
> nim dzieje), co najmniej kilka dni i czekac az zgliwieje, to znaczy
> zacznie
> "podsmierdywac" i robic sie taki nieswiezy i kleisty ( nie mozna trzymac
> za
> dlugo, bo wtedy
> jest za bardzo "dojrzaly" i nie kazdy potrafi go zjesc). Taki ser trzeba
> dokladnie rozdrobnic widelcem i dac na cieple roztopione maslo na patelni.
> Podgrzewac na niewielkim ogniu stale mieszajac. Jak sie zupelnie rozpusci
> dodac surowe jaja ( ilosc wg. gustu) i dalej smazyc (troche jak
> jajecznice).
> W momencie, gdy zaczyna gestniec ja dodaje kminku, ale robilam tez i z
> wegeta, lub ziarenkami smaku.
> No i gotowe. Mozna jesc na cieplo, albo przelozyc do salaterki, mocno
> uklepac i gdy wystygnie wlozyc na jakis czas do lodówki. Potem mozna
> wylozyc
> na talerzyk i kroic w plasterki. Ser do smazenia nie moze byc bardzo
> mokry,
> jezeli w czasie ogrzewania "pusci wode" trzeba ja odparowac. W czasie
> produkcji tego sera unosza sie w mieszkaniu niezbyt przjemne wonie, ale to
> zawsze mozna wywietrzyc. Smacznego!

Tego nie robiło się specjalnie, trzeba było okrawać ser biały twarogowy
twardy, ale nie twaróg. Teraz w cenie sera sprzedaje się produkt odpadowy -
czyli serwatkę. Dawniej ser twarogowy dawało się do prasy lub pod deskę
obciążoną kamieniem. Oczywiście taka gomółka była w woreczku trójkątnym
odciążonym od strony ostrego kąta więc kształt był bardzo charakterystyczny.
Krojenie zaczynało się zazwyczaj z tegoż wierzchołka. Aby uzyskać to coś, co
teraz nazywa się twarogiem kruszyło się tamten ser i dodawało gęstej
śmietany, a nie serwatki. Niech mi ktoś powie, że obecny twarożek jest
smaczniejszy...
Serniki, pierogi itp. wychodzily znacznie lepsze niż obecne. Otóż, takie
sery mieszczuchy kupowały na targach, moje miasto miało dwa w tygodniu
przeznaczone na jarmarki - wtorek (wielki jarmark) i w piątek (mały, głównie
żywnościowy). Gdy się kupiło, czasem nie zjadło się wszystkiego i sery
gliwiały, ale wyłącznie po wierzchu, gdyż były sprasowane, wystarczało nozem
zestrugać warstwę zgliwiałą i tę warstwę wkłądało się na talerzu przykrytym
drugim w chłodne miejsce, aby zgliwiała druga strona stużki... Reszta jak
wyżej.
Obecnie można dodawać inne przyprawy niż tradycyjne. To właśnie z takiego
sera, a nie żółtego robiło się founde! Oczywiście, nikt nie wyklucza
stopienia sera żółtego, w końcu robi się zapiekanki, a przy produkcji nie
zawsze wszystko się udaje i te żółte sery, którym się nie powiodło i przed
czasem muszą być zagospodarowane są surowcem serów topionych, które kupujemy
w sklepach...

Można sobie zrobić samemu domową prasę do sera - dwie deski dł. około metra
(mogą byc dłuższe), na jednym końcu połączone mocną zawiasą. Woreczek (z
mocnego białego lnianego płotna) z twarogiem wkłada się pomiędzy deski,
zawiasa musi być nieco wyżej, aby wyciekająca serwatka nie powodowała jej
rdzewienia, koniec bez zawiasy opiera się na dnie wanny, drugą deskę obciąża
się czymś ciężkim i na noc zostawia, rano jest gotowy ser...
Można go zasolić, można go przerobic na małe gomółki z kminkiem wielkosci
pierniczków i wysuszyć w piekarniku w niezbyt wysokiej temperaturze -
doskonała zakąska...