W dniu 23.03.2018 o 22:50, Jakub A. Krzewicki pisze:
> W dniu piątek, 23 marca 2018 08:45:46 UTC+1 użytkownik j...@o...pl
> napisał:
>> W dniu niedziela, 18 marca 2018 12:06:22 UTC+1 użytkownik Jakub A.
>> Krzewicki napisał:
>>> W dniu niedziela, 18 marca 2018 05:20:41 UTC+1 użytkownik
>>> j...@o...pl napisał:

>>>> Ciebie, Jakubie, to moze dziwic, ze wiara nie jest oparta na
>>>> murach, chocby mnostwoosobowo koscielnych, ale na nas,
>>>> najpospolitszych wyznawcach.

>>> Akurat mnie to nie dziwi, zwłaszcza, że w Zenie jest to samo.
>>> Kazania Bodhidharmy w małym stopniu oparte są na księgach. W
>>> pierwszym rzędzie są to mowy bezpośredniego przekazu poza słowami
>>> ("między wierszami") pomiędzy nauczycielem i uczniem. W tej
>>> perspektywie nie ma jakichś fizycznych świętości w religii, a
>>> wybudowanie dobroczynne stu świątyń bez oczyszczenia własnego
>>> umysłu i doskonalenia wnętrza nie jest nabożną zasługą, tylko
>>> pospolitą bałwochwalczą bigoterią.

>> Jakubie, pieknie zachwalass wschodnie religie, jednakze i tak,
>> jakby na to nie patrzec, wiara chrzescijanska jest na najwyzszym
>> poziomie, jaki na ten czas jest dla ludzkosci dostepny. poziom
>> Chrystusowy, nie Pana Jezusowy, przepraszam za to Jezu co pisze,
>> jest spoza skali czlowieczenstwa. wiem, co mowie i o czym pisze.
>>
>> poziom Nieba Chrystusowego oczywiscie najwyzszy, jednakze nie
>> wowczas, kiedy tak bardzo grzeszni jestesmy, i co najwazniejsze, ze
>> tak niewielu z nas jest tak dobrymi, jak przynajmniej Dobry Bog
>> Ojciec w swej ziemsko-nieziemskiej postaci.
>>
>> jacek

> Zauważ, że w buddyzmie nie ma zwyczaju wierzyć w to co się mówi, z
> powodu, że dany przekaz istnieje czy jest starożytny.
>
> Wiara wynika z tego, że ten przekaz czy metoda sprawdza się w życiu
> indywidualnym i społecznym. Pierwsze idą wiedza i doświadczenie
> praktyczne, dopiero później rodzą się z nich zaufanie i wiara, że to,
> co dotychczas pomagało, zawsze w największej potrzebie pomoże.
>
> Do jakiego stopnia mogę wierzyć w metody jakie stosują inne religie
> np. chrześcijanie czy muzułmanie? Do takiego, do jakiego się
> sprawdzają. Z niebuddyjskich religii najlepiej sprawdzają się
> chrześcijaństwo, taoizm, bon, konfucjanizm, później długo, długo nic
> i islam, później długo długo nic i judaizm. Na samym końcu jest
> braminizm, który co prawda powierzchownie jest podobny do buddyzmu,
> ale został tak gruntownie zreformowany, że jego studia w kontekście
> innym niż umożliwiający zrozumienie buddyzmu w opozycji do
> braminizmu/hinduizmu - wydają się być stratą czasu. W braminizmie
> nic moim zdaniem nie ma nadzwyczajnej wartości duchowej z wyjątkiem
> spraw lingwistycznych, takich jak gramatyka sanskrytu i szczególnie
> teoria sylab nasiennych (bija-mantra) czyli pierwotnego języka,
> którym możesz rozmawiać bezpośrednio z istotą duchową każdej z
> dziesięciu tysięcy rzeczy. Akurat tę część buddyzm przejął bez
> większych zmian z kultury wedyjskiej jako odpowiadającą
> rzeczywistości i funkcjonalną plus zasady pozycji ciała i fizjologii.
> Tylko z zupełnie innym przesłaniem dotyczącym sensu życia - w
> braminizmie służy się indywidualnym bóstwom, w buddyzmie istotą jest
> poszukiwanie rzeczy takich jakie są i być powinny, czyli służba
> Dharmie (Prawdzie i Powinności/Deontologii zarazem). Jedynie poprzez
> Osiem Odpowiednich Ścieżek daje się wygasić to, co jest niesłuszne,
> niewłaściwe i stanowi przyczynę wszelkich niepomyślności oraz
> utrapień.

Że aby się wtrącę. Może z pozoru i nie na temat, ale po zastanowieniu
ten wtręt jest blisko samego centrum. Otóż zacząłem czytać książkę
zatytułowaną "Samobójstwo Oświecenia" pod redakcja prof. Andrzeja
Zybertowicza. W podrozdziale "Niewidoczna utopijność" możemy przeczytać:

"(...) W tradycji Orientu szukający oświecenia ogranicza się do
zarządzania sobą, własnym organizmem; zaś w tradycji Zachodu używa
(oczyszczonego z balastu przesądów) rozumu do przemiany świata
zewnętrznego - fizycznego i społecznego.
Zatem, rozważając przesłanie kantowskie (sapere aude) musimy pominąć
sytuację pustelnika, który spod wpływu, a zatem i zwierzchności innych,
się praktycznie wyłącza. Skoro zaś mamy (samodzielnie) posługiwać się
rozumem, by zgodnie z duchem Oświecenia świat naprawiać, to musimy z
innymi ludźmi współpracować, co przynajmniej niekiedy oznacza: poddać
się ich zwierzchności. Praktyczna realizacja pragnienia przemiany świata
wymaga zatem kompromisu - co najmniej częściowego rezygnowania z
polegania na tylko własnym osądzie spraw. (...)"

O ile pierwsza część fragmentu jest dla mnie oczywista (prawdziwa) i w
jej kontekście również Ty Jakubie działasz w duchu Zachodu pomimo
werbalnej skłonności ku Orientowi o tyle druga część fragmentu załamuje
całą jego doniosłość ponieważ odsuwa radykalną przemianę w
nieskończoność gdyż nakazuje uleganie "zgniłym kompromisom" narzucanym
przez broniące się przed upadkiem autorytety.

--
Pozdrawiam
LeoTar Gnostyk

Świat według LeoTar'a - http://leotar.net/year_2018
Pomoc wzajemna jako czynnik rozwoju - Piotr Kropotkin