W dniu 2017-07-23 o 11:16, Jarosław Sokołowski pisze:
> Animka pisze:
>
>>>>> W przepisach z czasów prababcinych występowały czasem laski
>>>>> wanilli wielokrotnego użytku. Pomoczyć taką w trakcie gotowania
>>>>> leguminy -- a potem znów ją do słoja, na następny raz.
>>>> Moja mamusia jakąś laskę wanilii moczyła w mleku jak miała
>>>> "tworzyć" ciasto drożdżowe (tylko nie pamiętam czy w zimnym,
>>>> czy wrzucala do gorącego). Nie używała jej wielokrotnie.
>>> Powiadają, że za sanacji chłop trzy razy gotował ziemniak w raz
>>> osolonej wodzie. Może z wanilią i jaśniepańskimi leguminami też
>>> tak było?
>> :-D
>>
>> Aż musialam zajrzeć na google co to legumina, bo zapomniałam
>> co to za jedzenie.
>> Na wikipedii się dokształciłam i wklejam kawałek objaśnienia:
>> *Legumina* - nazwa popularnych deserów
> [...]
>> legumina z zupy "nic"
> Ta zupa "nic" jest najlepszym przykładem użycia laski wanilii do
> leguminy, i to potencjalnie wielokrotnego użycia. Wskazane wcześniej
> źródło mówi też o możliwym użyciu cynamonu, ale ja tej wersji nie
> próbowałem. Kiedyś zupa "nic" była bardzo popularnym daniem, dziś
> mało kto wie co to takiego.
Może to "nic" było kiedyś na słodko, skoro z wanilią ;-)
Teraz zupa "nic" to chyba ta co posiada w swoim składzie warzywa,
ziemniaki i zacierki.
Osobiście nie lubię żadnych zup oprócz pomidorowej i rosołu, więc nie
gotuję innych.
> PS
> Wikipedia tego dokładnie nie wyjaśnia, ale słowo "legumina" było też
> używane po prostu dla opisania pewnej części obiadu, a właśniwie jego
> etapu -- tego, który był na końcu. I różne rzeczy mogły wtedy na stół
> trafić. Dzisiaj byśmy powiedzieli "na deser". Dzisiaj wcześniejsze
> dwa etapy po prostu numerujemy. W prababcinych czasach etapów bywało
> więcej, a zamiast numerów używano nzaw własnych. I tak na przykład
> był "sztukamięs" -- co wcale nie musiało oznaczać, że jadło się wołowe
> z rosołu. Wiele można było podać "na sztukamięs", i to niekoniecznie
> nawet z mięsa.
>
Wszystko cię zmienia i nie wszyscy nadążają.

--
animka