> Marek to nie jest tak....
> Uwierz mi ze nie latwo jest odejsc od faceta z ktorym sie wiazalo
> nadzieje,ukladalo zycie ,budowalo rodzine,ma sie z nim dziecko.Caly czas
> myslisz czy mam do tego prawo?

Czy mam prawo rozdzielac ojca i dziecko?

Jeżeli tak myślą to czemu tak robią - tylko dlatego że sądy im to
umożliwiają, dlatwgo ze jest to jeszcze jedna metoda na dokopanie byłemu. To
też jest efekt głębokich przemysleń. Wg mnier odejście koniety bez
radykalnych pzryczyn powinno wiązać się z utratą opieki nadz dzieckiem,
ostatetcznie to oan rozbija rodzinę i jeszcze się ją za to nagradza.

Jak sobie on poradzi?(tak,tak).

Tak z pewnością - doświadzcyłem tego ąz nadto - reakcją mojej żony na
wiadomość o moim zawale ( tak,tak w wieku 35lat) było "że nie da się
szantażować moralnie" wybitny przykład zastanawiania się nad tym. Może
jakbym poleżał nieprzytomny sam kilka godzin dłużej byłaby szcęsliwsza -
koniec problemów raz na zawsze

> Ja naprawde dlugo podejmowalam ta decyzje.Moj byly maz wcale mi nie
pomagal
> w tym abym podjela decyzje o zostaniu z nim.Wrecz przeciwnie.Przeciez nie
> byl slepy widzial ze sie pomiedzy nami psuje i nic nie robil aby bylo
> lepiej.

A czy kobieta zawsze robi coś zeby rodzinę uratować - czy postępuje alno pn
się zmoeni albo koniec, a ja to krolowa i mi wszystko wolno. Bo z moich
obserwacji nie tylko swoich wynika że zbyt czesto wszyscy idziemy po
najmniejszej linii oporu. Rozwód jest prostszy niz praca nad sobą niż
ratowanie rodziny, mniej wysiłku a jeszcze zysakć można.

Ale ja nie potrafilam juz jemu zaufac,za bardzo mnie zranil,za dlugo mna
> pomiatal i ponizal,dolowal i wpedzal w kompleksy.

Nie znam twojej sytuacji dokladnie znam swoją. Widzisz czasami tak jest ze
dopiero pozew rozwodowy potrafi kimś potzrąsnąć tak że wiele rzeczy samo
wpada na odpowiednie miejsce. I wbrew pozorom i ogólnie przyjętym opiniom
potrafi człowieka odmienić. zeby nie nyło wątpliwości sam nie należałem do
poniżających itp, poszło o inne rzeczy ale zdaje sonie sparwe ze nie jestem
bez winy, szkoda ze tylko ja.
Zapomiać poza tym nie należy - pamiętać jako ostrzeżenie - ale wybaczyć tak

> Poza tym mieszkalismy z jego rodzicami.Tesciowa dawala mi w kosc.
No tu się zdgodzę z rodziną na dłuższa mete nie da się mieszkać. Chociaż ja
wbrew utartym opiniom włąśnie z teściową byłem w bardzo dobrych stosunkach,a
z tesciem byśmy się w łyżce wody potopili.

> W koncu nadszedl taki moment ze bylo mi wszystko jedno gdzie,do kogo
odejde
> byleby sie wyniesc od tego czlowieka,aby miec spokoj,ale nie mialam dokad
> pojsc.

W tym momencie odejście tak, ale jednocześnie danie sobie czasu na na
uspokojenie emocji i jnabranie dystansu - i wtedy byc moze da się jeszcze
coś połatać. Jak się znajduje kogoś to jednak jest to już ucieczka nie od
ale do kogoś. A to zmienia jednak wiele.

> Heh,mialam nie wywlekac brudow,ale zabolalo mnie to co napisales....

Sorrki jak tak niechcialem nikogo urazić. Jestem tylko coraz bardziej
rozgoryczony życiem i tym wszystkim co zostało z domu który próbowalem
tworzyć. Doszedł jeszcze kolejny numer wycięty mi dzisiaj przez moją wciąż
jesszcze żonę.
czasem ja już nie mam sił tego znosić.
Sorrki jeszcze raz.

> Magda

Pozdrawiam
Marek