Użytkownik "Brian" <b...@i...pl> napisał w wiadomości
news:1281-1030714059@as1-212.starogard.dialup.inetia
.pl...
> Witam wszystkich,
>
> chcę prosić o radę. > Będę wdzięczny za sensowne sugestie


A może najpierw "przypadkowe" spotkanie w małej grupie? Tzn. zaproś
syna z którymś z jego kolegów do wesołego miasteczka, aqa parku, na
wspólne kopanie piłki, grill czy coś w tym rodzaju. On musi to odebrać
jako okazję na wesołą zabawę, a nie zabawę z okazji prezentacji mu
kobiety, z którą jesteś obecnie związany. W żadnym wypadku nie
kawiarnia, bo lękowo nastawione dziecko, będzie zmuszone do
koncentracji uwagi na Twojej partnerce, co wybitnie zwiększy stres.
Ona też może być spięta, i jest to zupełnie zrozumiałe. Jej pierwsza
obecność musi więc być krótka, dyskretna i niezobowiązująca. Nie
powinieneś też od razu wyjaśniać synowi charakteru więzi z
przyjaciółką, bo może raz na zawsze potraktować ją jak wroga i
obciążyć winą za rozwód, w czym zapewne matka wydatnie mu pomoże /o
ile już tego nie zrobiła/. Dobrze byłoby, żeby na to pierwsze
spotkanie Ona też przyszła z jakimś dzieckiem - siostrzeńcem,
bratankiem itp. Wg. mnie musisz jeszcze dłuższy czas poczekać z
informacją o przyszłym rodzeństwie. Ale, ale - czy b. żona nie wyraża
zgody na wspólne wakacje z synem; miesiąc ona, miesiąc Ty? Skoro
dziecko boi się nawet pójść do Twojego domu, może bardziej wyluzowałby
się na wakacjach? Co prawda rada spóźniona, bo już za 2 dni rok
szkolny, ale może chociaż 2 dni weekendu w jakiejś górskiej chacie? A
swoją drogą, jak syn motywuje niechęć do wizyty w Twoim domu? Moze po
prostu matka mu zabroniła? Jeśli tak, sprawa jest beznadziejna. Nie
możesz namawiać dzieciaka, żeby łamało zakaz osoby najbliższej mu na
świecie.Odnoszę zresztą wrażenie, że była żona, gdyby mogła,
najchętniej zakazałaby synowi kontaktów z Tobą.
Osobną sprawą, lecz mającą tutaj diametralne znaczenie jest
bezdyskusyjny fakt, że jednak, biorąc rozwód "na siłę", straszlwie
skrzywdziłeś i swojego syna i jego matkę. Czy próba adaptacji syna do
nowej rodziny nie wynika z Twoich wyrzutów sumienia? Bo bardzo trudno
ich nie mieć w takiej sytuacji! Na prawdę nie wiem, kto z Was dwojga w
tej chwili bardziej tym dzieckiem manipuluje - Ty, czy była. Skoro z
tamtą kobietą jesteś już 4 lata, zaś syn teraz ma 8, odszedłeś gdy
miał 3-4 latka, odszedłeś od kochającej Cię kobiety, matki Twojego
dziecka, bo co? Wybacz, ale ja sobie nie wyobrażam, jak uczciwy
mężczyzna może zostawić kobietę z malutkim dzieckiem, matke swojego
dziecka?! Motywy są przecież bardzo ważne, a im bardziej błache, tym
silniej zaciążą na życiu Was wszystkich. B. żona ma ogromne poczucie
krzywdy, żalu, zazdrości - niesłusznie? Piszesz przecież "W sądzie
płakała i twierdziła, że
> mnie kocha i że wierzy, że do nich wrócę, ale przede wszystkim
powoływała się na dobro dziecka." I miała rację! Gdyby Ci na dobru
swojego syna zależało, rozwód nie wchodziłby w grę, a w każdym razie
nie odbywałby się w tak brutalnej atmosferze.Przecież związałeś się z
inną kobietą zanim otrzymałeś rozwód. Gdy pakowałeś manatki nie
pomyślałeś, w jakiej atmosferze zostawiasz swojego syna? A teraz w
podskokach dzieciak ma zaakceptować Twoją nową rodzinę? Przecież Ty
zniszczyłeś jego rodzinę i myślisz, że dziecko Ci to wybaczy, ot tak,
szybciutko? Codziennie widząc swoją nieszczęśliwą matkę, której Ty już
dawno nie kochasz, ale dla niego najbliższą,której on nigdy kochać nie
przestanie ?
"Poza sądem, mówiła jak bardzo mi dowali i że polskie
> prawo i tak zawsze będzie po jej stronie i że nawet ją to bawi." A
co miała biedna mówić? Poza sądem też płakać i po interesie Cię
całować, żebyś wrócił do rodziny? Swoją krzywdę zaszczepiła Waszemu
dziecku? Niewykluczone! Im dłużej nad tym wszystkim się zastanawiam,
tym bardziej czuję się bezradna, bo aby udzielić Ci sensownej rady,
trzeba tą sytuację dogłębnie poznać. Poza tym, opieki psychologicznej
najbardziej potrzebuje teraz Twój syn. Od 4 lat!
Dorrit
>
> Brian
>
>