"Little Dorrit" w news:akokp1$h2f$1@news2.tpi.pl...
/.../

> W żadnym wypadku nie
> kawiarnia, bo lękowo nastawione dziecko, będzie zmuszone do
> koncentracji uwagi na Twojej partnerce, co wybitnie zwiększy stres.
> Ona też może być spięta, i jest to zupełnie zrozumiałe. Jej pierwsza
> obecność musi więc być krótka, dyskretna i niezobowiązująca.


Dodam swoje trzy grosze - w pełni (niemal) identyfikując się z odpowiedzią
Asasella.
A dodam tyle, ze dla Twojego syna, Brian, Twoja obecna partnerka nie ma
żadnego znaczenia. Nie ona jest dla niego ważna. As powiedział już, że ona jest
dla niego kimś kto mu zabiera ojca i najlepiej by było abys w ogóle zaniechał
starań o sympatię syna dla Twej nowej wybranki.

Ważne jest również to, że najprawdopodobniej jej samej Twój syn również
nie interesuje tak, jak jej własne dziecko (w drodze). Nie jest przesadą, że
macochy na ogół krzywdzą przysposobione dzieci, jeśli tylko mają obok własne.

Decyzja o rozwodzie, jeśli jest konieczna niesie ze sobą ryzyko osłabienia więzi
z jednym z rodziców. Czasem dla dziecka jest lepiej, gdy ten odrzucony rodzic
nie będzie na siłę walczył o prawa do dziecka (a często o prawo do przekonywania
go do własnej wersji wydarzeń). Dzieci trzeba zostawić w spokoju, nie nasilać
atmosfery konfliktu, walki między rodzicami. Gdy chłopak nabierze nieco rozumu
za kilka lat, sam oceni, kto szpikował go tendencyjnymi informacjami pragnąc
mi obrzydzić kontakty z ojcem.

IMO musisz dbać o to, by zawsze być dla niego dostępny, nigdy nie oskarżać
małżonki o cokolwiek, raczej pozostawiać niedomówienia niż na siłę w dziecięcym
języku tłumaczyć, że to mama jest "be".

Oskarżanie matki, w chwili, gdy dziecko jest z nia na codzień, buduje jedynie
barierę porozumienia. Natomiast Twoja dobra o niej opinia (gdy ona buntuje
dziecko przeciwko Tobie) działa w kierunku pobudzania syna do myśłenia.
No i przyjdzie czas, że chłopak sam się w tym znajdzie tak jak trzeba.

A trzeba tez pamiętać, że rzecz dotyczy już tylko kilku lat zycia - ważnych dla
chłopca, ale jednak przemijających. Dzieci odchodzą (usamodzielniają się)
czasem szybciej niz nam się wdaje. Trzymanie ich w niewoli do niczego dobrego
nie prowadzi. Ta sutuacja powinna wcześniej usamodzielnić syna - i nic więcej.
Twoje dylematy mogą spokojnie pozostać dla niego obcymi.


> Osobną sprawą, lecz mającą tutaj diametralne znaczenie jest
> bezdyskusyjny fakt, że jednak, biorąc rozwód "na siłę", straszlwie
> skrzywdziłeś i swojego syna i jego matkę. Czy próba adaptacji syna do
> nowej rodziny nie wynika z Twoich wyrzutów sumienia?


Popieram Dorrit. Jakiekolwiek "na siłę" adaptacje dzieci do nowych warunków,
są wyłącznie śladem własnych wyrzutów sumienia, że nie potrafiło się urządzić
tego tak jak trzeba...
Wstrzymaj się Brian - zostaw chłopcu jedną matkę. A w przyszłości prawo wyboru.

W miarę mozliwości (nie na siłę) pilnuj tylko, by przekazywać mu to, co winien
dostać od ojca. Pozostawienie go z matką i babciami grozi mu "kalectwem".



> > Brian
> Dorrit

All