On 17 Maj, 00:12, "Chiron" <e...@o...eu> wrote:

> [...]

> Dlatego osądzajmy czyny- a nie człowieka. Jednak w tym stwierdzeniu "Pojęcie
> zdrady, zwłaszcza w dzisiejszych czasach, jest tak szerokie i
> niejednoznaczne, tak złożone, że właściwie wręcz trudno zamknąć je w jakichś
> ścisłych ramach." dokonałeś IMO niebezpiecznej relatywizacji. Zdrada to
> zdrada. Kropka. Nie ma: "czasy są inne". Jak chce się usprawiedliwić własne
> łajdactwo- to zawsze wymówka się znajdzie.
>
Zauważ proszę, że napisałem również: "Nie twierdzę, że zdrada jest
czynem dobrym czy szlachetnym. Bo nie jest".

Nie chodzi tu wcale o relatywizację czy usprawiedliwianie czyjegoś
łajdactwa. Zdrada jest z założenia czynem złym. Z drugiej jednak
strony, ludzie nie zawsze właściwie się dobierają, nie zawsze chcą
(świadomie) zdradzić, a z jakichś powodów jednak to robią. Przyczyn
zdrady, tych możliwych jak i rzeczywistych, jest naprawdę bardzo,
bardzo dużo. I różne są też rodzaje zdrady, rozmaity jej charakter.
Okoliczności też bywają różne. Czytałem gdzieś kiedyś wypowiedzi
kobiet, które zdradziły. Jedne pisały, że nigdy nie zdradziłyby męża i
jeszcze niedawno byłoby to dla nich nie do pomyślenia, jednak
wydarzyło się coś co powodowało, że... Inne z kolei bardzo żałowały
swojej zdrady, gdyż była ona jednorazowa, przypadkowa, itd. Ja wiem,
to wszystko są formy jakiegoś tam usprawiedliwiania samego czy samej
siebie już po fakcie.

Istnieją też jednak inne, bardziej złożone formy zdrady. Należeć do
nich mogą m.in. grupowy seks (choć to za zgodą partnera, więc
dyskusyjne czy to zdrada), albo na przykład (taki abstrakcyjny trochę)
wspólne oglądanie pornoli z partnerem/partnerką, a następnie oglądania
tych samych pornoli bez niego/niej. ;-)

Pozdrawiam,
darr_d1