idiom:

> Bo ja mam dobrą pamięć. I od razu przypomiała mi się sytuacja, jak jeden
> policjant, kilka lat temu uznał, że 13 letniego chłopaka można uderzyć, na
> wszelki wypadek, prewencyjnie, pałką kilka razy w głowę, a potem zeznać, że
> wpadł na słup...

To, co oni zrobili, zrobili właśnie po to, by uniknąć używania metod
siłowych/farmakologicznych.
Z opisu wynika, że był to akt histerii (IMHO). Dziecko, które nie panuje
nad sobą i tym co robi, może zrobić sobie krzywdę - albo innym.
MOżliwe metody uspokojenia (=wyrwania ze stanu histerii, wyciszenia,
odwrócenia uwagi) to np.:
*uderzyć (niedozwolone),
*mocno przytrzymać (możliwość siniaków u dziecka, nie wspominając o
fakcie, że histeria dodaje sił i można nieźle oberwać samemu),
*odwrócić uwagę (metodami nieinwazyjnymi, które, jak mniemam, były
nieskuteczne - można założyć, że zostały zastosowane przez personel
szkoły, któremu nie wolno uzywać metod inwazyjnych)
* wyciszyć farmakologicznie i pewnie parę innych metod.

IMHO, fakt zastosowania kajdanek podziałał na dziecko jak "odwrócenie
uwagi" - zainteresowało ją to na tyle, że wyszła z histerii. Cel
osiągnięty, bez uciekania się do przemocy czy farmakologii.

> I nie chcę, żeby kiedyś jakiś policjant uznał, że spałowanie
> 5-10 latka za wejście na trawnik (przejście w niewłaściwym miejscu przez
> jezdnię, kradzież batonika w sklepie, noszenie na bluzie napisu ChWDP) było
> odpowiednim działaniem prewencyjnym - bez względu czy dotknie to mojego
> dziecka czy nie.

To jest czystej wody demagogia, wybacz.
Żadne z działań wymienionych wyżej nie jest działaniem, w którym dziecko
ma na tyle utraconą kontrolę nad swoim zachowaniem, że zagraża sobie i
innym. Histeria (wykluczam już przypadek choroby, skoro odwrócenie uwagi
poskutkowało) może natomiast do tego doprowadzić - więc dziecko trzeba
unieruchomić, by nie doszło do nieszczęścia. Rozmawiałam kiedyś z ludźmi
ze służb socjalnych etc. z USA i Anglii o tym jak się uspokaja takie
osoby (histeria) - działanie często polega właśnie na odwróceniu uwagi
albo unieruchomieniu.

>>Zadałam pytanie: co takiego się dziecku stało? Skończ z tą demagogią i po
>>prostu odpowiedz na pytanie.
>
> Stało się to samo, co stałoby mu się, gdyby dostało "plaskacza" - rozumiesz?
> Zostało IMHO upokorzone.
> Wystarczy ?

A IMHO wybrano skuteczną metodę _uspokojenia_ spoza zakresu przemocy i
farmakologii.

Jaką masz inną kokretną konstruktywną propozycję?
(Bo jeśli masz faktycznie, to może powinnaś rozważyć doradztwo w tym
zakresie mało rozwiniętym policjantom i nauczycielom z USA? Nie
ironizuję, wbrew pozorom. BYc może oni faktycznie nie potrafią sami
wpaść, czy nie mają wytycznych, jakie inne metody można zastosować)

IMHO, wina leży nie tylko po stronie rodziców (bo czemuż tylko matki?),
ale również personelu szkoły. Nie wierzę, że to byl pierwszy taki występ
dziecka. Szkoła nie pomogła po wcześniejszych występach, dając
dziewczynce sygnał, że jej zachowanie nie spotyka się z dezaprobatą).

> Zostało ukarane w sposób IMHO niewychowawczy, za to, że (jak sama to
> stwierdziłaś) jej rodzice zawinili.

Jw. Proszę o konstruktywne propozycje poradzenia sobie z takim
dzieckiem. Założmy, jesteś jej nauczycielką. I co dzieje się dalej?
>
> BTW dlaczego z jednej strony zauważasz winę matki, a z drugiej uważasz, że
> upokorzenie należało się dziecku? Jak może być jednocześnie winna matka,
> która niewłaściwie ukształtowała dziecko i samo dziecko, będące jeszcze w
> fazie kształtowania ? Albo inaczej - jak może być winna matka, a karane
> dziecko ?

Rodzice IMHO mogą zostać ukarani w taki sposób, że przy następnej takiej
akcji do gry włączy się "smutny pan" (ciekawe określenie, swoją drogą) i
mogą mieć na karku służby socjalne.
Albo po najmniejszej linii oporu uzna się, że dziecko ma ADHD, i prochy :-/

A dziecko mogło skrzywdzić siebie lub innych. Użyto do jego
_uspokojenia_ (a nie _ukarania_!) jednej z metod, jakie policjanci mieli
do dyspozycji. I nie ma co szarpać szat i demagogicznie wspominać
Przemka. Czym innym jest spałowanie spokojnego człowieka, a czymś innym
próba uspokojenia osoby z atakiem histerii.

Metoda ta (kajdanki) podziałała w potrzebnym momencie, miejmy nadzieję,
że dziecko wyciągnęło wnioski na przyszłość, że pewne zachowania nie są
i nie będą akceptowane. I nie wmawiajmy, proszę, teraz tej "małej
awanturnicy", że przez całe życie będzie miała prawo czuć się moralnie
zdeptaną, bo ktoś miał odwagę sprzeciwić się jej histerii.

--
Pozdrawiam ciepło,
Magda ("Dzieci?? Panie, jakie dzieci?? To nie są dzieci, to ...!")
JID: magic na jabberpl.org
== Cały świat w zasięgu wirtualnej ręki ==