Użytkownik MOLNARka <g...@h...pl> w wiadomości do grup dyskusyjnych
napisał:a4jrji$98f$...@n...tpi.pl...
> Na czymś musimy opierać swoje zdanie. Jest to wypadkowa wielu czynników
> wchodzi tu zarówno charakter człowieka jak i jego obserwacje otoczenia.
> Charakter mam taki, że nie akceptuję powrotów (dotyczących mojej osoby -
> reszta jest mi zupełnie obojętna).
> Ja nie dopuszczałam nigdy myśli, że wróce na stare śmiecie. Każda moja
decyzja
> o rozstaniu była bardzo burzliwa i mocno okupiona nerwami, próbami
> naprawienia i zrozumienia, dyskusjami itd....
> Jeśli kocham ... to się nie rozstaję. Robię wszystko żeby poprawić,
nauczyć
> się żyć razem, zrozumieć. Nie odchodzę. Staram się ... za wszelką cenę.
> Odchodzę wtedy jak _dla_mnie_nie_ma_już_innej_możliwości. I wtedy na pewno
> nie wracam.

Na co mi przyszlo, ze oboma rekami podpisuje sie pod tekstem MOLNARki????
;-)))))) to zarcik, jakby kto mial nie zauwazyc usmiechow :-)))
Molnarko, pozwolilam sobie pociac i zostawic to co IMHO jest clue sprawy dla
mnie.

Przyklad z zycia:
Chlopak i dziewczyna sa razem dwa lata, w styczniu sa planowane zareczyny. W
padzierniku poprzedniego roku dziewczyna sie dowiaduje ze zostala wybrana
przez uczelnie na 5 miesieczne stypendium do kraju UE (nie bylo podan i
konkursu, po prostu jej to zaproponowano). Mowi o tym swojemu chlopakowi -
ten mowi "aha", a po godzinie przychodzi do niej i stwierdza, ze ona na
pewno o
tym wiedziala duzo wczesniej, tylko mu nie chciala powiedziec, a to
stypendium na pewno jest zalatwione na lewo (NB: nie wiedziala i nie bylo) i
ze on juz nie chce z nia byc. Miejsce, ktore wybral na rozstanie: korytarz
uczelni w czasie przerwy w zajeciach. Reakcja dziewczyny (oprocz lez w
oczach, trzesacych rak etc.): "nie masz racji, to nie tak.... (etc....) Ale
czy
jestes pewien, ze chcesz to zrobic? Pamietaj, ze zawsze Ci mowilam, ze
zerwanie
to zerwanie i nie ma powrotu, zebys nie przyszedl za tydzien i nie
stwierdzil,
ze sie namysliles i chcesz wrocic?" Chlopak: "tak, nie chce juz byc z toba,
oszukujesz, klamiesz...." ....
Final: rowno po tygodniu chlopak przyszedl do dziewczyny, przepraszajac ze
on sie jednak zastanowil, porozmawial z mama i siostra (:-)))) ) i chcialby
wrocic. Oczywiscie przeprasza etc.....
Dziewczyna sie NIE zgodzila, argumentujac jak wyzej oraz majac silne
uczucie, ze jezeli raz potrafil odejsc, to drugi raz tez bedzie mogl to
zrobic.....

Po raz kolejny (czyż to zaczyna byc nuuudne;-) ) zgodze sie z Molnarka, ze
nie mam nic przeciwko laczeniu sie par po rozstaniach, zycze im dobrze i aby
nigdy juz nie musieli sie tego obawiac.....

IMHO (mojego meza rowniez), sa pewne rzeczy, ktorych sie nigdy nie powinno
mowic, czy robic - bo raz zrobione czy powiedziane łamią pewne układy i
powodują, ze kolejne złamanie zasad przychodzi duzo latwiej. Chodzi np. o
rozstawanie się, mowienie nawet zartem "juz Cie nie kocham", "idz
sobie"..... i stwierdzam ze jak na razie, pomimo licznych czasem ostrych
dyskusji, dotrzymujemy naszych zasad i obojgu* nam to bardzo odpowiada, bo
daje spore poczucie bezpieczenstwa (nienawidzilam w dziecinstwie jak mi
mowiono" jedz bo Ci milicjant zabierze", "juz CIe nie kocham" etc.).
Ale to oczywiscie IMO.

pozdrawiam
anyia

* a stad wiem, ze obojgu, bo to mąż wniósł te zasady w posagu :-)))))