> Zaczne od tego, ze mam 25 lat i ciagle mieszkam z rodzina. Mam tu dobre
> warunki, pracuje, wiec nie na garnuszku rodzicow, ale to nie o tym.
Możliwe, że skoro mieszkasz z rodzicami mając 25 lat, rodzice traktują Cię jak
młodszego niż jesteś w rzeczywistości. I być może dlatego z dystansem podchodzą
do Twojej zdolności podejmowania poważnych decyzji. Przypuszczam, że gdyby moje
dziecko chciało mieszkać jeszcze w tym wieku ze mną, obawiałabym się, że nie
jest jeszcze gotowe do decydowania o sobie. Ale oczywiście moge się mylić, bo do
tego momentu jeszcze wiele lat :)
> Przedstawilem ja rodzinie i jakis czas pozniej zostalem stracony z
> mojego szczesliwego lotu, rozowe szkielka zerwano mi sila.
Na marginesie. Skłonność do egzaltowanych metafor raczej nie wspomaga rzeczowej
dyskusji z rodziną.
> Problemem okazalo sie to, ze Ona nie jest ochrzczona i tylko to jest dla mojej
> rodziny istotne. Cala reszta, to jak Ona mnie traktuje itd. jest nie
> istotna.
Ważne, żeby była istotna dla Ciebie. O tym czy dziewczyna jest dla Ciebie kimś
naprawdę ważnym i wartym Twojej miłości (i szacunku Twojej rodziny) będzie
świadczył sposób w jaki będziesz "bronił" Waszej sprawy na forum rodziny. Z
doświadczenia wiem, że takie sprawy jak brak slubu kościelnego lub brak chrztu
stanowią wielki problem dla większości rodzin. Czasem potrzeba wielu godzin
rozmów i wielu lat szczęśliwego życia, żeby pokazać rodzinie, że się
myliła/martwiła niepotrzebnie. Wydaje mi się, że nic tak nie uspokoiło by
rodziny jak Twoja pewność, poparta spokojnymi, przekazywanymi bez emocji,
argumentami. IMHO, fakt, że pytasz na grupie co zrobić, że sprawiasz wrażenie
jakbyś się miotał między dziewczyną a rodziną, świadczy o tym, że nie dojrzałeś
do takiej sytuacji. Wszelkie wahania jakie okazujesz stanowią dla Twojej rodziny
potwierdzenie, że ma rację.
> Ktos powie, ze moge sie wyprowadzic i olac rodzine
Ja bym nie olewała rodziny, tylko najpierw dała sobie radę z samą sobą. Co jest
dla Ciebie ważne, jak byście chcieli wychować dzieci, co w praktyce oznacza, że
Ty jesteś ochrzczony, jak Twoja dziewczyna podchodzi do spraw religii itp.
Musisz się zdecydować co jest dla Ciebie najważniejsze, dla Was dwojga i tego
się trzymać konsekwentnie. A rodzice muszą się pogodzić z tym, że Wy podejmiecie
decyzję. Tym łatwiej się pogodzą, im mocniej będziesz przekonany, że wiesz co
robisz.
> Czekam na to, az skonczy
> studia (to juz w tym roku) i wtedy gdzies pojedziemy, jak tylko uda nam
> sie dotrwac w tym zwiazku do tej pory.
To zdanie dobrze nie wróży. Może jeszcze za wczesnie, żebyś brał
odpowiedzialność za nową rodzinę?
> Przy kazdej okazji dostaje
> pouczenia w stylu "zycie z Bogiem jest latwiejsze" itp. i zaczyna mnie
> to tak dolowac, ze nie wiem co mam zrobic.
Uodpornić się. Zwracać uwagę tylko na intencje mówiących.
> Chce byc z nia, nie mialem wczesniej dziewczyny z ktora czulbym sie tak
> dobrze, z ktora bylo by tak fajnie, ktorej moglbym tyle dac i ktora
> dawala by mi tyle ile Ona mi daje. Z drugiej strony rodzina, ktora
> naciska coraz bardziej pytaniami: "jak beda wychowane dzieci" i
> odpowiedz w stylu "na uczciwych ludzi" jest nie tym czego sie spodziewaja.
Może przekaż więcej szczegółów, wskaż autorytety, które Wam pomogą, zapewnij, że
jeśli babcia użyje słowa Bóg w obecności dziecka, nie zostanie zbesztana. Oni
widzą, że Ty jesteś spięty i to im chyba daje do myslenia, że sam nie jesteś
przekonany. Mogą się też najnormalniej bać, że nie będą mogli wnukom przekazać
tego czym żyją.
> Wszytko to jakies porypane, ma ktos jakies propozycje. Na to zeby isc na
> tory poczekac na pociag sam juz wpadlem, ale to nie jest wyjscie optymalne.
Matrwiłabym się, na miejscu dziewczyny, że nie staniesz w jej obronie, że nie
będziesz dość silny psychicznie i dojrzały, żeby zbudować Wasz autonomiczny i
dojrzały związek. Może się mylę. Mam nadzieję, że się mylę.

Życzę powodzenia,
Dorota

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl