> > Bajka zazwyczaj zawierała przeżycia, doświadczenia, żale, radości mojego
> > dziecka.
>
> na pewno sprobuje
>

warto też opowiadać bajkę wspólnie razem z synem, wcielisz się w jakąś
postać z bajki syna, będziesz mogła zadawać dodatkowe pytania, więcej
będziesz mogła się dowiedzieć
Jak nie będzie miał ochoty, trzeba to odłożyć na później, ale warto do tego
jeszcze wrócić. Nic na siłę.


> o rysowaniu sobie myslalam, ogladam rysunki, bo mlody rysuje duzo, ale sa
to
> przewaznie roznego rodzaju pojazdy..
>

może zacznij zbierać te rysunki w teczkę, porozmawiaj o nich z psychologiem


> no i tu wlasnie o ta umiejetnosc poprowadzenia rozmowy chodzi - ja jej
> najwyrazniej nie posiadam:( mlody wlacza calkowita blokade.. mam nadzieje,
> ze psycholog cos mi podpowie..

Ja jak mam problemy z dzieckiem nigdy nie otrzymuje odpowiedzi na pytanie
zadane wprost. Dziecię się blokuje i koniec, po rozmowie.
Dlatego opowiadanie bajek, rysowanie itd.

Rozmowa z moją córeczką w czasie rysowania polega na umiejętnym zadawaniu
jej pytań, one sa ściśle powiązane z tym, co ona na rysunku chce
przedstawić, dlaczego, dlaczego to ma taki kolor, czy jest smutne czy wesołe
i dlaczego, itd itd itd
Nie można też dziecka za bardzo zarzucić pytaniami, bo traci chęć do
rysowania i dalszej rozmowy. Wszystko musi odbywać się na spokojnie.
Później to wszystko analizujesz i powoli zaczyna sie coś składać w całość.
Jak poczytasz sobie coś o analizie rysunków dzieci będziesz wiedział na co
zwrócić uwagę itd

Jak juz będziesz wiedziała co trapi dziecko, fajna sprawą są tzw bajki
terapeutyczne.
Opowiadasz bajke, gdzie przedstawiony jest dany problem i jak mozna sobie z
nim radzić, bohaterowie bajki to ulubione zabawki, bohaterowie dobranocek
itd

Poszukaj w sieci też coś na temat, "bajki terapeutyczne"

Pozdrawiam

Monika