> >> Może na różaneczniki jerza dobrze wpływają "polepszacze" stosowane do>>
> wypieku chleba?
> >co masz na myśli? (piekarki czy piekarzy?) nazwij je?
>
>
> Mieszkam niedaleczko piekarni to i wiem, że do ciasta dosypują substancję
> chemiczną (nazywają to "polepszacz", nie wiem nic bliżej), pod wpływem
> której chleb ma dłuższą "trwałość", lepiej się "wyrabia", kolor skórki
> zgodny z polską normą, bez zakalca itd.
> Spróbuj z własnych materiałów bez polepszaczy wypiec chleb na liściu
> kapusty, żeby wyglądał jak ten z piekarni.
> Postaram się dowiedzieć jakieś szczegóły na temat składu chem. tych
> "polepszaczy", a może lepiej nie? coby sobie nie obrzydzić.

I tak i nie, wskaż które masz na myśli.

Dodatki do żywności to substancje dodawane do żywności w procesie
technologicznym w celu zachowania lub poprawienia określonych cech lub
jakości.
Efekt stosowania dodatków do żywności obejmuje nie tylko proces utrwalania,
ale także wszystkie stadia produkcji, przetwarzania i dystrybucji żywności.

Substancje smakowo-zapachowe.
Są najważniejszą grupą dodatków do żywności, to naturalne przyprawy, olejki
eteryczne i ekstrakty (wyciągi), takie jak goździki, imbir, olejki cytrusowe
i wanilia.
Mniej znane substancje chemiczne takie jak aldehydy, estry, alkohole, które
mogą nadać żywności smak i zapach truskawkowy, kminkowy i wiele innych oraz
glutaminian sodu i inozynian sodu, które stosuje się do wzmocnienia smaku
produktów mięsnych.

Dodatki wzbogacające.
Do żywności dodaje się substancje mineralne i witaminy aby uzupełnić straty
tych składników zachodzące w procesie technologicznym lub uzupełnić ich
naturalną zawartość. Pierwszym dodatkiem uzupełniającym wprowadzanym do
żywności był jod w postaci soli kuchennej jodowanej. Dodawanie witaminy D do
mleka zmniejszyło w bardzo dużym stopniu występowanie krzywicy w USA. Mąka i
chleb są wzbogacane żelazem, tiaminą, ryboflawiną i niacyną. Wapń w postaci
węglanu lub fosforanu dodawany jest do specjalnej żywności dietetycznej. Do
wody pitnej dodaje się fluorek sodu i fluorek krzemu, które uzupełniając
deficyt fluoru wpływają korzystnie na uzębienie.

Środki konserwujące.

Przeciwutleniacze.

Antyseptyki.
Sól kuchenna (chlorek sodu), wysoka zawartość cukru utrwala ...
Chlor lub podchloryn
Kwas sorbowy i sorbiniany (sole kwasu sorbowego)
Kwas benzoesowy i benzoesan sodu

Pleśnienie i kleistość chleba w warunkach dużej wilgotności i wysokiej
temperatury dzięki ograniczono dodawaniu do ciasta propionianu wapnia lub
dwuoctanu sodu.

Emulgatory.
Najważniejszymi emulgatorami są mono- i diglicerydy różnych kwasów
tłuszczowych oraz ich pochodne.

Substancje zagęszczające (zagęstniki).
Należą do nich: glicerol, sorbitol, żelatyna, pektyna, gumy roślinne
(alginaty, karagen i karaja) oraz celuloza i jej pochodne.

Barwniki.
Barwniki dzielą się na naturalne takie jak turmerik, annato, karmel,
koszenila, karoten i syntetyczne (dozwolone do żywności).

Wybielacze.
Świeżo zmielona mąka ma żółtą barwę, która zanika podczas dojrzewania, w
wyniku procesów utleniania. Ten naturtalny proces proces dojrzewania pozwala
na uzyskanie mąki przydatnej dla celów piekarskich. Zastosowanie chemicznych
wybielaczy znacznie przyśpiesza proces, a uzyskana mąka ma wyrównaną barwę.
Do wybielania stosuje się tlenki azotu, chlor, dwutlenek azotu, chlorek
nitrozylu lub nadsiarczan amonowy.

Środki przeciwzbrylające.
Fosforan wapnia, węglan magnezu, krzemian wapnia albo magnezu, żel kwasu
krzemowego, talk i skrobia.

Środki klarujące.
Należą do nich: tanina, żelatyna, albumina, metyloceluloza, pektynazy -
enzymatyczne preparaty pektynolityczne rozkładające pektyny, proteinazy -
preparaty enzymatyczne rozkładające białka (papaina, bromelina i inne
preparaty enzymatyczne otrzymywane z grzybów niższych).

Sztuczne substancje słodzące.
Sacharyna...

Substancje regulujące pienienie.
Dekstryny, peptony, aby produkt wydostający się z opakowania miał obfitą
pianę.

Gazy rozprężające.
dwutleneku węgla, podtlenek azotu lub freon

Śroki buforujące - regulatory kwasowości.
Jakość wielu produktów żywnościowych zależy od wartości i stabilności pH
(stężenia jonów wodorowych). Optymalną wartość pH produktu uzyskuje się
przez stosowanie środków buforujących. W tym celu stosuje się sole sodowe
kwasów octowego, cytrynowego, fosforowego i pirofosforowego. Powyższe sole
używa się w przemyśle cukierniczym, w produkcji dżemów i galaretek, napojów
bezalkoholowych, niektórych produktów zbożowych, solonego mięsa i
zagęszczonego mleka. Kwasy mlekowy, cytrynowy i octowy stosuje się do
regulacji pH do pożądanej wartości w produkcji serów, ogórków kiszonych,
solonek, konserwowanych warzyw oraz niektórych produktów cukierniczych.

Preparaty enzymatyczne.

Inne dodatki.
Do dodatków żywnościowych o mniejszym znaczeniu zalicza się środki
powodujące mętność napojów, substancje tworzące powłoki glazurowe produktów
cukierniczych pomarańczowych i czekoladowych, substancje ułatwiające
wyjmowanie produktów cukierniczych z foremek, substancje powodujące
częściową hydrolizę białek, węglowodanów i innych składników zawierających
celulozę; stymulatory wzrostu takie jak antybiotyki lub kwas
fenyloarsoniowy, wywołujące szybki wzrost drobiu i innych zwierząt
hodowlanych.

pozdrawiam, jerz
-(||:{)