Chiron pisze:

> prawdą w przykładzie były relacje między nami. Zobacz- kiedyś słyszałem
> takie porównanie: Prawda jest jak silne światło: wyciąga wszystko z
> zakamarków mroku. Jednak- żeby ją zobaczyć, nie należy zasłaniać oczu.

> To grupa psychologia. Nie pisałem więc np o prawdzie w opisywaniu
> przyrody. Chodziło mi o tą prawdę, która jest w każdym z nas.buddysta,

Chyba wiem, co masz na myśli. Ja ten stan nazywam pełną samoświadomością
- znasz siebie i jednocześnie jesteś obserwatorem samego siebie. To
strasznie trudne, wymaga przede wszystkim odwagi np. na spojrzenie na
swoje ułomności i niezaprzeczanie im, a w zamian - kontrolowanie i
rządzenie nimi, jeśli zachodzi taka potrzeba. Równocześnie prowadzi to
też do adekwatnego widzenia innych.
Oczywiście tak sobie to wyobrażam, ja jestem gdzieś w połowie drogi. ;)

Miałam taki przypadek, że koleżanka z dzieciństwa zapoznała mnie z
gronem swoich późniejszych znajomych. Dowiadywałam się od nich, że
opowiada o mnie jako o swojej największej przyjaciółce. Byłam
zszokowana, ponieważ wiedziałam, że różnimy się potwornie, zwłaszcza
wartościami, którym hołdujemy, i sama żyłam w przekonaniu, że jesteśmy
od siebie baaardzo daleko. Właściwie poza wspomnieniami z dziecięcych
zabaw nie łączyło nas nic.

Ewa