>
> Chyba Agata ma rację. Jadlam kiedyś wyborny strudel z jablkami i galka lodow
> waniliowych w Szwajcarii i ciasto niewiele miało wspolnego z ciastem
> francuskim. W Larousse gastronomique wyczytalam, że do ciasta na strudel musi
> być jakaś bardzo delikatna mąka bogata w gluten. Wymieszać filizanke cieplej
> wody ze szczypta soli, lyzeczka octu, 1 zoltkiem i lyzeczka oliwy. Wysypac na
> stolnice ćwierć kilograma mąki i wyrabiac z zoltkiem, octem, woda itd.
> Uformowac kulke i odstawic na godzine. Koniecznie przykryc miska, sparzoną
> wrzątkiem i gorącą jeszcze. Może w tej misce tkwi cały sekret ??? A przepis na
> strudel widzialam ostatnio na « gotowanie to sztuka ». Całe szczęście
po polsku

fakt, nie ciasto francuskie. Przepis leci, też zerżnięte z
http://www.berg.heim.at/anden/420028/rezepte/Strudel
teig___Grundrezept.html

składniki:

225 g mąki pszennej
1/2 łyżeczki soli
1 duże jajko, lekko rozbełtane
2 łyżki stołowe oleju
3 łyżki stołowe ciepłej wody

robota:
mąkę z solą przesiać przez sito. Do mąki dodać jajko i olej i zarabiać
jak makaron. Po troszku dodawać wody, aż się zrobi miękka lepka klucha.
Zarabiać tak długo, aż się zacznie odklejać od michy. Potem jeszcze 15
minut zarabiać na omączonej płaszczyźnie (np. na stole ;-)). Jak się
zrobi ładna gładka i elastyczna kulka, to do michy, przykryć ciepłą
ściereczką i odstawić na godzinę.
Teraz zaczyna się sztuka. Ściereczkę (suchą) oprószyć mąką i rozgrzanym
wałkiem rozwałkowywać to ciasto (na ściereczce). Ciasto podnosić, aby
się do ściereczki na amen nie przykleiło.
Produkt końcowy ma być równomiernie cienki, i to tak, aby można było
przez to ciasto czytać. Jak gotowe: odłożyć na 15 minut i odpocząć ;-))

Waldek