Thu, 21 Nov 2002 12:04:04 +0100, "Hanka Skwarczyńska"
<a...@w...pl> pisze:

> I coraz poważniej się
> obawiam, że skończy się tak, jak piszą dziewczyny - będę musiała
> się pogodzić albo z wychowywaniem twardą ojcowską ręką, albo z
> brakiem jakiegokolwiek udziału TŻ w myśl zasady "Tobie to lepiej
> wychodzi". Jedno i drugie jakoś mi nie leży.

Mogę się wtrącić?
Bo schematyzujecie okrutnie :-)
A co w sytuacji odwrotnej? Tzn. moja lepsza połowa jest zdecydowanie
za ostra dla dzieci. Ja rozumiem: kwestia wychowania, tradycji
rodzinnych itp. Żona ma czesc rodziny ze Slaska, a tam chyba tak
mają. Dziewiąta: ma iśc spać, wszystko posprzatane, ksiazki
spakowane itd. Ja bylem ciut inaczej wychowywany - czesc
rodziny byla "artystyczna" - no i nie moge sluchac awantur o
glupie niezjedzone sniadania czy kolejne, polamane pioro.
Ja oczywiscie wiem, ze to etap przejsciowy - budowa domu,
wczesniej cholerny brak kasy, teraz mieszaknie u tesciow
(tzn. moich tesciow - jej rodzicow, ale ja sie z nimi zdecydowanie
lepiej dogaduje niz moja żona) i ogromny nawał perypetii
zyciowych - i że jak już sie przeprowadzimy do siebie, to
będzie lepiej, a nawet cudownie :-)
Tylko chodzi o takie odschematyzowanie: czasami to
kobiety mogą mieć odjazd w kierunku ostrego wychowywania,
a facet moze walczyć o to, żeby chłopak sobie poczytał coś
ciekawego, zamiast odrabiać lekcje :-)
Tylko że płacą za to głownie dzieci - które widzą kłótnie
starych. A jak mam reagowac, skoro chłopak zaczyna się
trząść ze strachu, jak go mama pyta: "co było w szkole",
a wieczorami płacze, że mama niegdy nie jest zadowolona?

--
pozdrawiem serdecznie
Andrzej Garapich

Kto w młodości był socjalistą
ten na starość będzie świnią