Sara

"Psychiatria dostarcza w tej materii dostatecznie szeroki materiał badawczy. Osoby
pozbawione możliwości realizacji potrzeb natury seksualnej, jak również osoby, którym
się pożycie nie układa, cechują zmiany, a raczej odstępstwa w postawach względem
normatywów seksualnych. Rzadko jest to nadmierne pobłażanie. Najczęściej psychika
ewoluuje w kierunku rozerwania miłości międzypłciowej od seksualności, wytwarza się
tendencja do stawiania rygorów "na żyletę", zaostrzania obowiązujących norm,
nahalnego moralizowania. Dominuje negatywizm, umniejszanie znaczenia seksu w roli
więziotwóczej, a nawet aseksualizm i wstręt. Oznacza to, że określone grupy poglądów
i postaw nie są po prostu oceną, przekonaniem czy normami etycznymi, choć często są
racjonalizowane właśnie religią, ale wypływają z frustracji lub wręcz degeneracji
osobowości. Są one zaburzeniem psychicznym, ponieważ są niespotykane u par
małżeńskich o udanym pożyciu. Innymi słowy, cierpienie wypacza postrzeganie i odbiór
rzeczywistości, zniekształca zdolność do przyjęcia i wykształcenia w sobie etyki
seksualnej.
Osoby z nieudanym pożyciem seksualnym lub pozbawione pożycia winny bardzo ostrożnie
tworzyć czy omawiać seksualne normatywy etyczne. Ten nakaz wypływa właśnie z
ogromnego ryzyka zniekształcenia przesłania przez przeżywaną frustrację seksualną,
która jest doświadczeniem najgłębiej i najszerzej deformującym psychikę i zdolność do
logicznego myślenia.