> Jestes Kobieta obowiazkowa i uporzadkowana

Tak raczej jestem!!! To nie znaczy, że nie lubię imprez, towarzystwa itp.
Przyznaję, że ostatnio jednak nie mam wielkich ochot na wyjścia, czuję się
jakoś zmęczona i chyba mi się po prostu nie chce!

> W pierwszym wersie dobitnie piszesz o wieku - "mam 28 lat" - byc moze sie
> myle, ale zabrzmialo to dla mnie jak manifest rozpaczy - mam 28 lat
> przegralam zycie nic juz pewnie sie nie zmienie w podtekscie nie mam szans
> na rynku matrymonialnym bo za stara i jeszcze kto byc chcial taka z
> dzieckiem

Niezupełnie jest tak jak piszesz, czuję się tak naprawdę osobą młodą i o rynek
matrymionalny nie martwię się zupełnie. Powiem więcej-jest przynajmniej 1
mężczyzna, który marzy o tym bym była jego żoną i jest okrutnie nieszczęsliwy,
że jestem z mężem. Nie chcę o tym pisać bo ja w nim widzę bratnią duszę,
przyjaciela itp. Nie czuję nawet, że "potrzebny" byłby mi od razu facet gdybym
została sama. Problemem nie jest dla mnie lęk związany z byciem samą lecz to
jak wygląda nasz związek, to jest dla mnie ważne, najważniejsze. Nie oszukuję
sama siebie, że to dla dobra dziecka bo dobrze wiem, że robienie tego dla dobra
dziecka tylko i wyłącznie przekształci się moim zdaniem w coś zupełnie
odwrotnego i będzie to dla "zła" dziecka. Jestem z nim bo wciąż wierzę w głebi
ducha, że to się uda, że nasz związek przetrwa, bo go kocham mimo wszystko.
Patrze jednak również racjonalnie i zdaję sobie sprawę, że nie tak powinnien
wygladać związek dwojga ludzi i wiem, że jeśli nic się nie zmieni i nic nie
damy rady zrobić to nie ma to sensu dla mnie oraz ze względu na dziecko. Nie
trzyma mnie przy męzu ani lęk o samotność, ani lęk, że sobie nie poradzę sama,
ani nie wymyślam, że to dla dobra dziecka, nie boję się też opinii publicznej.
Jestem z nim tylko i wyłącznie bo czuję jak czuję i bo wierzę wciąż...

> To nie znaczy ze namawiam Cie Natalio do ostatecznego rozwiazania , jesli
> jednak jestes pewna ze wszystkie srodki zawiodly , ze zrobilas wszystko co
> mozna, ze wiecej sie nie da - nie boj sie powiedziec dosc
>
Myślę, że wszystko nie zostało jeszcze zrobione i jescze jedno o czym
wspominała jedna z odpowiadających mi dziewczyn-zdaję sobie sprawę, że ja
również ponoszę sporo winy, że taka jest sytuacja. Mam tu na myśli tylko i
wyłącznie to, że pozwoliłam na to od początku, że przyzwyczaiłam go do takiego
życia, że wzięłam na siebie za dużo obowiązków co było spowodowane w pewnym
stoponiu inną sytuacją życiową, a także brakiem świadomości, że tak się nie
robi. Pewnie nie łatwo będzie to naprawić!!!

> trzymam mocno za Ciebie kciuki
> jesli wysnulam zbyt odlegle wnioski przepraszam

Dziękuję, za nic nie musisz przepraszać
Pozdrawiam
Natalia


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl