W dniu 2019-02-05 o 13:00, j...@o...pl pisze:
>
>>
>> W sumie nie chodzi mi o fakt Jego istnienia, a o wmawianie sobie że nas
>> ludzi kocha.
> Nikt tu nic nie wmawia sobie. Można nawet się wściekać, że Chrystus nas kocha
> wszystkich, od najlepszych po najgorszych, bez znaczenia.
> On w swej Miłości po prostu nie odróżnia, w znaczeniu nie potępia kogokolwiek,
> za cokolwiek. Do /.../ jasnej, taki On normalnie po prostu jesty.
> I cóż ja mam na to poradzić?
> Mam ci kłamać opisując Go, czy co?

Jednak trudno w ludzkiej egzystencji jako takiej dostrzec miłość Boga do
ludzi. Nie, wcale nie tylko trudno dostrzec a zwyczajnie nie sposób jej
doświadczyć. Przecie gdyby ta Miłość spływała na ludzi to kapłani
różnego sortu nie musieliby bałamucić ludzi że to co dobre czeka nas
dopiero po śmierci. No i oczywiści kara w wypadku złego prowadzenia w
cielesnym wcieleniu.
Nie chcę słyszeć kłamstw, ot wystarczy jeden przykład na to że jednak
doświadczasz tej miłości.

>
>> Bo w sumie czym niby ta miłość się objawia? Czy to nie
>> czyste, niczym nie poparte chciejstwo.
> Ja Trybunie takiego chciejstwa nie mam. Wiele dałbym za to,
> znaczy nawet wszystko, żeby było sprawiedliwie w moim mniemaniu,
> jednak już wiem, ze istnieje Istota, która w dla mnie niezrozumiały sposób
> jest Miłością taką, że będąc w Niej przyznaję jej rację naturalnie i uczciwie.
> Opisuję ci po prostu Niebo Chrystusowe najbardziej uczciwie jak tylko mogę.
> A że mi ono czy tobie, w naszej rzeczywistości nie pasuje, to przecież nie powód,
> aby prawdy o Niebie Chrystusowym nie powiedzieć.
> I nie jest tak, że, jak to ze dwa lata później mi "mówili", a słyszę co mówią,
> wyższe, a może najwyższe nawet Istoty, że "mu fascynacja Niebem Chrystusowym
> minie" i o tym "zauroczeniu" zapomnę. Bo nie jest to zauroczenie żadne, tylko to,
> co osobiście będąc tam odczułem tak dobitnie jako Prawdę, że nie mogę po prostu
> tego negować, co jest tam sprawiedliwe, choć będąc tu inaczej pojmuję
> Sprawiedliwość, miłość i nawet Prawdę o tym wszystkim.

Niestety - usprawiedliwieniem dla Stwórcy może być tylko to że patrzy na
wszystko z swojej perspektywy, i koniec końców może okaże się że chce
tylko naszego dobra. Tymczasem życie, o ile odrzucimy te wszystkie
niskie pobudki które to przeciętnego człowieka uszczęśliwiają i zdają
się być celem samym w sobie dla ludzkiej egzystencji, to jest tylko
pasmem udręki, konia z uzdą dla tego dla kogo egzystencja to nie ciąg
zmagań z przeciwnościami.

>
>> Dziwne nie dziwne to nasze
>> postrzeganie świata, w sumie Bóg stworzył nas na swój obraz i
>> podobieństwo, jednak jakby nie patrzeć jest to straszna rzeczywistość, w
>> której egzystencja jest warunkowana zżeraniem innych żywych stworzeń,
> zazdroszczę wszystkim tym, oczywiście "zazdroszczę' w dobrym znaczeniu
> tego słowa rozumieniu, którzy są wegetarianami czy jeszcze bardziej.
> jednak nawet weganie zżerają organizmy, które kiedyś były żywe.
> dlatego też Duchom jest łatwiej moralnie, o ile na nas nie żerują, zauważmy.
>
> prawdę mówiąc to po prostu Stwórca tak stworzył świat, abyśmy mogli w nim
zaistnieć.
> a już do nas należy decyzja, czy po śmierci chcemy zaistnieć fizycznie, czy
duchowo.
>
> i każdy z tych wyborów jest tak samo Uczciwy i Dobry.
>
> jacek
>

Wegetarianin też nie żyje jałowym powietrzem, musi pożreć inne żywe
stworzenie.