Użytkownik "Flyer" napisał w wiadomości
> michal:
>> Nie wiem dlaczego przypisujesz to zjawisko depresji maskowanej. Mnie kojarzy
>> się
>> raczej z przygnębiajacą mnie modą na mistyczne zachowania.

> Bo depresja jest przynalezna psychice, a np. "śmierć za wiarę" już nie.

"Śmierć za wiarę" wiąże się z motywacją i światopoglądem, więc to zjawisko nie
może być oderwane od psychiki... :)

> Zauważ, że "arabscy terroryści" wywodzą się ze społeczeństw gnębionych
> biedą i wojną lub mocno wyalienowanych z zachodnich społeczeństwach.

To niewystarczający argument. Gnębionych nacji jest więcej i ich historia układa
się odmiennie.
Bardziej skłaniam się ku tezie, że świat islamu, a szczególnie fundamentalistów,
nie jest nam dostatecznie znany, żeby móc akceptować lub nie ich stosunek do
"niewiernych" czyli wszystkich innych od nich. I niewiele pomaga nam studiowanie
istoty ich religii. Trzebaby z nimi być i z nimi żyć.

>> Natomiast jeśli chodzi o podobieństwa w innych dziedzinach życia
>> społeczeństw,
>> to równie dobrze zaskakuje mnie mentalność "żołnierzy" mafii, którzy na
>> przykład
>> za perspektywę krótkiego ale pełnego życia godzą się na niemal pewną śmierć
>> od
>> kuli (raczej wcześniej niż później)

> Głupi myśli tylko o "tu i teraz". ;)

W takim razie większość z nas jest głupolami. Bo w kategoriach innych niż
"dostatnie lecz krótkie życie", myślimy do przodu mniej więcej na odległość
miesiąca. Do kolejnej wypłaty. W Stanach myślą tylko na tydzień w przód" ;))

A poważniej: Takie wytłumaczenie jest zbyt proste. Chodzi o to, że człowiek
decyduje się na takie życie, ponieważ ma poprzestawiane wartości. Dużo wyżej w
hierarchii stoi chęć imponowania determinacją i odwagą, niż strach przed
śmiercią. Pamięć o wyczynach wśród swoich jest daleko istotniejsza, niż życie
niewychylającego się. Taka mentalność zauważana jest dzisiaj także wśród
młodzieży szkolnej.
Akceptacja takich zachowań przez środowisko rówieśnicze jest motywacją tak
silną, że zjawisko wydaje się być nie do ztrzymania.

pozdrawiam
michał

--
"Wniosek to punkt, w którym nie masz siły dalej myśleć"