T.N. wrote:


> Po pierwsze niekoniecznie kobieta,
[...]
Założyłem, że kobieta będzie skłonna współpracować z uwagi na
> zrozumienie całej sytuacji, w której się znalazła

To w końcu kobieta czy niekoniecznie?

Chyba jesteś przewrażliwiona,
> bo ciągle ujawnia się Twoje oblicze biednej, pokrzywdzonej feministki.

Jeśli będę potrzebowała psychoanalizy, poszukam fachowca.

> Po drugie odnośnie rozumu to już pisałem we wcześniejszych postach co na
> ten temat myślę. Są pewne sytuacje, w których możemy nie zapanować nad
> sobą i rozum nie będzie jedynym czynnikiem wpływającym na nasze
> zachowania. Warto sobie z tego zdawać sprawę.

Warto też mieć na uwadze, że rozum jest tym, co odróżnia nas od zwierząt.Nie
musimy poddawać się instynktom.

> Po trzecie porównanie z psem jest zupełnie chybione, zaproponowałem tylko
> pewien sposób rozwiązania problemu przy wzajemnym porozumieniu obydwu
> osób.i uczuć (być może nawet
> zazdrości) swojego faceta.

W proponowanym przez Ciebie sposobie jednak odczytałam takie przesłanie
(głupia jest i nie ma nic do gadania), zresztą ZTCW, chyba nie tylko ja?

W takich sytuacjach obydwie strony powinny
> pójść na jakieś ustępstwa, nie tylko mężczyzna, który wg. Ciebie ma
> obowiązek uznać, że sytuacja jest normalna i nie ma się czym przejmować.

Nie, to wg. Twojego zdania o tym, co ja myślę. Wg. mnie nawet w związku
każdy z partnerów ma prawo do własnych decyzji. Można iść na ustępstwa,
jeśli jest wola dyskusji, ale jak jedno reaguje próbą inwigilacji, to już
nie ma o czym dyskutować.

> Każdy ma swoje odczucia i powinno się to uwzględnić.

No właśnie. Ta druga strona też.

> Zastanów się nad tym.

Sama sobie daję radę, więc daruj sobie tego typu porady wobec mnie.

--
Pozdrawiam
Justyna
"Lepiej grzeszyć, i potem żałować,
niż żałować, że się nie grzeszyło."