W dniu 15-12-09 o 22:12, Jarosław Sokołowski pisze:

>>>> Łyżka drewniana, przez starożytnych zwana kopyścią.
>>> Kopystką - jeśli już. Kopyść to łycha - do mieszania
>>> w garze i nakładania potraw do misek i na talerze.
>>> 3-)
>>
>> Ależ oczywiście, pani linguistko. Jeśli już.
>
> To wszystko bardzo ciekawym jest, bowiem u mnie w domu
> rodzinnym "kopyścią" nazywało się wszystko co drewniane,
> a służy co mieszania. W garze czy w kotle, w kuchni czy
> w pralni. Nawet to z drewna, co wyląda jak buzdygam, i
> służy do ucierania w makutrze (jak toto właściwie się
> nazywa?) też mogło być kopyścią. Słowo "kopystka też
> było w użyciu, gdy utensylium zdarzyło się niewielkie.

Kopystką to koniuszy kopyta koniom czyścił. I nie drewnianą.

Bezy niezawodne są tylko z cukrem drobnym kryształem, nigdy z pudrem,
zresztą już Qrczak o tym pisał. Jak kto początkujący, można dodać
odrobinkę (łyżeczkę) mąki ziemniaczanej dla zapewnienia sukcesu
dodającego skrzydeł na przyszłość, w miarę nabycia doświadczenia
wyeliminować ją. Piekarnik uchylony, długość suszenia zależna od
wielkości docelowej, czy małe beziki, czy blaty. Pomaga na ścięcie się
białka dodatek soku z cytryny, czy innego kwasu.
--
B.