Dnia 21.10.2008, o godzinie 10.00.34, na pl.soc.dzieci.starsze, Yola
napisał(a):

>> Tym bardziej hipokryzja.
> Widzę, że bardzo trudno się z Tobą rozmawia.

Tak naprawdę to nie. Trudności w rozmowie ze mną mają może ze dwie, trzy
osoby na usenecie. :)

> Pewnie nie byłabym
> hipokrytką, gdybym dziecko nie puszczała na religię i wzięła rozwód z
> mężem,

Nie. Nic takiego nie sugerowałem.

> aby nie dochodziło do zbytecznych konfliktów.

Konflikty to normalna rzecz w rodzinie. Chodzi tylko o to, żeby umieć je
rozwiązywać.

> Swoją postawą przedstawiasz całkowity brak tolerancji,

Rozumiem. Jestem nietolerancyjny, bo uważam, że hipokryzją jest
wysyłanie syna na zajęcia bo "koledzy" tym bardziej, że matka uważa, że
to bzdura a ojciec nie jest praktykujący. Przepraszam za mój brak
tolerancji. Gdyby ojciec był wierzący, praktykujący - okej, rozumiem.
Idziesz na kompromis, tłumaczysz ojcu, że ma wyjaśnić dziecku, że
chodzenie na religię ma głębszy sens... itp.

> jak i brak chęci
> zrozumienia innych,

Zbyt krótko rozmawiamy, żebyśmy się zaczęli rozumieć. Nie licz na to, że
będę Ci przytakiwał, bo Cię nie znam a Ty mi o braku tolerancji i
niechęci do rozumienia napiszesz. To nie tak działa. Chętnie poczytam o
tym dlaczego tak a nie inaczej się zachowałaś. Może to nie była
hipokryzja, tylko ja po prostu patrzę z innego punktu widzenia.

> spróbuj postawić się w sytuacji, w której jesteśmy
> ja z mężem, staramy się być tolerancyjni względem siebie.

On - jako niepraktykujący, nie jest zbyt daleko od Ciebie. Dlaczego
mężowi zależy na tym, żeby syn chodził, chociaż dla niego to zwykłe bo
"koledzy"?

--
Pozdrawiam,
*Habeck*
/Każda rzecz ma dwie strony. Fanatycy widzą tylko jedną/
- Schutzbach