Dnia Tue, 18 Jul 2006 13:28:13 +0200, Szczesiu napisał(a):

> Może być prawdą to, co napisałeś - nie spotkałem empatycznego psychiatry
> - mężczyzny - byli albo nastawieni "technicznie" - np. przerywali
> wynurzenia pacjenta pytaniem "A jak kał?"

No widzisz - ty się produkujesz, a on może w ogóle ciebie nie słucha. To
już lepiej pisz na grupę - przynajmniej cię czytają, a to może być
najlepsza terapia :)

> i ograniczali się do diagnozy
> + tabletki, albo wręcz czuło się oschłość, odcięcie od pacjenta, coś w
> rodzaju muru, przedmiotowe traktowanie + skłonność do pouczania i
> "opieprzania".

Etyka zawodowa innych lekarzy bywa podobna.

> Psychiatrzy zdawali się nie rozumieć, że nie jest dobrą metodą
> powiedzieć sobie "nie chcę tego lęku" albo "wziąć się w garść"

Hehe, profesjonalizm jak cholera :), no ale dyplom oraz specjalizacja do
czegoś zobowiązuje ;)

> Może przesadzę tu, ale psychiatra który nie jest w jakimś sensie
> wyleczonym (podleczonym) wariatem nie będzie w stanie skutecznie leczyć,
> może najwyżej zamienić jedne objawy na inne przy pomocy leków.

Fajnie zabrzmiało: *Podleczony wariat* :) A wiesz, że takiemu prędzej bym
zaufał. Taki przynajmniej miałby szanse mnie zrozumieć :)

Poza tym chyba za bardzo drążysz temat - może zajmij się czymś konkretnym,
bardziej materialnym? Ciekawe co by było gdybyś sam zaczął udzielać porad
psychiatrycznych - wyzdrowiałbyś? Jesteś w necie - możesz spróbować :)

--
Immon