Andy napisał(a) w wiadomości: <9jn4v1$cre$1@news.tpi.pl>...
>Mój przyjaciel został zastępc± mojego szefa. Przez jakis czas było ok, ale
>zauważyłem, że zaczyna się odsuwac ode mnie. W końcu poprosiłem go o
rozmowe
>i spytałem wprost co jest grane. Udawał , że niby wszystko jest ok, ale mój
>6 zmysł nie dawał za wygran± i w końcu powiedział, że nie bardzo pasuje mu
>utrzymywanie zażyłych stosunków ze mn± w miejscu pracy. Mówił tez co¶ o
>rozmowie z szefem (z którym kiedys też byłem blisko, ale okazał sie małym
>człowiekiem), i jego upomnieniach, że utrzymuje ze mna zbyt zażyłe
stosunki.
>Ponieważ kariera jak widać jest dla niego ważna i nie chce narażać sie
>szefowi odsun±ł sie ode mnie. Tłumaczył mi ,że możemy się spotykać po
>południu. Ale rzadko się widujemy bo każdy ma swoje rodziny i obowi±zki.
>W pracy dużo mu pomagałem, uważałem ,ze jest moim przyjacielem i robiłem
dla
>niego więcej niżby wynikało to tylko z obowi±zków słuzbowych.
>Teraz zastanawiam się jak mam postępować. Nie potrafie udawać. Wydawało mi
>się, że przyjaĽni nie trzeba sie wstydzić nawet w pracy. Ale może jestem w
>błędzie. Może otoczenie jest zazdrosne. A może chodzi o zasade dziel i
>rz±dĽ. Bo układy między nami popsuły się. Teraz zastanawiam sie czy w ogóle
>spotykać sie z nim popołudniami. Przecież też może nas kto¶ zobaczyć -
>żyjemy w małym mie¶cie , gdzie każde wyj¶cie na piwo to spotkanie kogo¶
>znajomego z pracy. Szkoda mi tej przyjaĽni.Serce mi mówi coœ innego, ale
>rozum podpowiada, Ĺźe jestem potraktowany instrumentalnie.
>Czy mam kontynuować tę przyjaĽń w jakiej¶ okrojonej formie, czy dać sobie z
>tym spokój. Może kto¶ miał podobne do¶wiadczenia i mógłby się nimi
>podzielić.
>Będę bardzo wdzięczny za wszelkie sugestie.
>
>Pozdrawiam
>Andy
>
>
WItam,

Moim zdaniem nie moĹźna dopuscic do tego, by jednym machnieciem reki
zakonczyć wieloletnia przyjazn.
Ludzie czesto postepuja irracjonalnie, nielogicznie ... mimo wszystko ...
nie pozwol.

Pozdrawiam, ognik