kkrolewna pisze:
> Czesc wszystkim,
> zaraz na wstepie ostrzegam, ze profesjonalnym medykom moje pytanie
> moze wydac sie absurdalne.
> Czy jest mozliwy taki przypadek, ze ktos nie czuje czesci ciala (nie
> tylko np. bolu, ale w ogole np. dotyku, w zasadzie tylko widzi), ale
> potrafi ta czescia ciala poruszac? Jezeli tak, to czy ta osoba ma

Czesc!
Temat w żadnym wypadku nie jest absurdalny. Napisze tak, jak ja to
rozumiem (pracuje na codzien z pacjentami z zaburzeniami czucia roznego
rodzaju, aczkolwiek lekarzem nie jestem :).
Ogolnie rzecz biorac kazdy bodziec czuciowy w jakis sposob musi dotrzec
do mozgu. Jest tak, ze rozne rodzaje czucia maja rozne drogi, ktorymi
docieraja do "szefa" (czyli do mozgu).
Niestety nie mozemy ich wszystkich wrzucic do jednego worka.
Pozwole sobie tutaj dokonac pewnego uproszczenia i podziele czucie na 2
rodzaje: powierzchowne (dotyk, cieplo, zimno) i glebokie (czucie pozycji
konczyny w przestrzeni - tutaj idzie info z receptorow w stawach). Z
premedytacja pomijam bol, bo jego wplyw na ruch to odrebna historia.
I tak przy zaburzeniach czucia powierzchownego pacjent wie, ze ma
konczyne, wie w jakiej pozycji jest w przestrzeni, ale nie wie czy np.
szklanka ktora trzyma jest ciepla czy zimna.
W tym wypadku nie ma problemow z ruchami, poniewaz czucie konczyny jako
takiej istnieje, a wiec "szef" znajac aktualna pozycje konczyny moze
zarzadzic dla niej okreslony ruch.
Wspolczesne koncepcje neurofizjologiczne wyjasniaja to w ten sposob, ze
efekt zalezy od bodzca. Czyli zeby mozg wykonal swiadomy dowolny ruch,
najpierw musi miec informacje co sie dzieje z danym obszarem ciala.
A teraz sytuacja druga: mamy czucie powierzchowne ale nie mamy
glebokiego, czyli pacjent wie czy dotyka ciepla lub zimna, czy tez
czuje, ze ktos go dotyka ale nie potrafi okreslic w jakiej pozycji jest
jego konczyna. Tak wiec znowu mamy sytuacje, ze on wie, ze ma np. reke,
ale nie wie gdzie ona jest i co robi. I tutaj zaczynaja sie schody.
Skoro mozg nie wie, gdzie znajduje sie reka wyjsciowo, to jak moze
poprowadzic swiadomy ruch? A wiec nie moze.
Taka sytuacja b. czesto ma miejsce u ludzi po uszkodzeniach mozgu
(udarach, urazach, chorobach). W realu wyglada to tak, ze taka konczyna
robi sie coraz bardziej napieta. Np. reka zaciska sie w piesc, a stopa
niejako podwija sie do srodka i podnosi na palce. Pacjent nie jest w
stanie tego kontrolowac. Takie patologiczne napiecie nazywa sie
spastycznoscia. Jedna z teorii tlumaczacych to zjawisko jest wlasnie
fakt, ze pacjent budujac tak duze napiecie dostarcza sobie informacji z
danej konczyny - czyli sam sobie dostarcza bodzca, zeby mozg mial co
przetwarzac.

A teraz jeszcze kilka rzeczy pod przemyslenia ekstra (sorki za dlugosc
posta). Zeby bylo ciekawiej, istnieja schorzenia, w ktorych pacjent ma
calkowicie normalne czucie w konczynach i w dodatku kazda z nich osobno
moze poruszac bez problemu ALE jak sie go poprosi o wykonanie jakiejs
czynnosci rownoczesnie np. dwoma rekami - to on zrobi to tylko jedna.
Tak sie dzieje, kiedy jedna polkula stala sie bardziej dominujaca i
podczas czynnosci wymagajacych udzialu obydwu polkul powoduje hamowanie
tej slabszej. Czyli pacjent ma czucie w normie a nie rusza!
To sie nazywa zjawisko zaniedbywania (neglect).

I juz naprawdze na koniec slowko o dzieciach. Do ok 7 roku zycia buduje
sie w mozgu dziecka tzw "schemat ciala" czyli dziecko wie, ze po
pierwsze ma glowe, po drugie jaki ksztalt ma ta glowa i po trzecie gdzie
ona jest (nad brzuchem) i teraz jest jazda jak dziecko idzie do szkoly,
a z jakichs powodow nie wyksztalcilo tego schematu. Moze sie okazac, ze
np. swiatnie pisze i liczy, ale zupelnie nie jest wstanie opanowac
trygonometrii, bo jego mozg nie za pojec prostopadly, rownolegly, nad,
pod, obok....

Rozpisalam sie. Neurolodzy niech wybacza generalne podejscie do tematu i
ewentualnie poprawia co trzeba :-)
Chetnie podyskutuje o filozoficznym podejsciu do ciala czlowieka :-)))
Pozdrawiam!
AsiaBe


> Husserla Idei II, paragraf 37
A wyjasnisz po krotce, o co chodzi?