> To wszystko jest jakies takie popieprzone.

jest!
;-)))

> Pozwoliłam sobie wczoraj na rozmowę z psychologiem. Po tym
co tu przeczytała
> co usłyszał dochodze do wniosku, że większośc chce zwalić
winę na mnie tylko
> dlatego, że się odezwałam i mam odwagę mówić głośno o moim
problemie, że mam
> odwagę szukac pomocy. Wiem, że nikt z was nie zna
satnowiska drugiej strony
> (dla niewtajemniczonych przypomnę, że druga strona nie
chce rozmawiać).
> Wszyscy próbują się doszukać winy we mnie. To JA mam się
zmienić, to JA cos
> zepsułam, to JA zła. I to tylko dlatego, że ON jest
mężczyzną i wiele rzeczy
> może mu ujść "na sucho"!

Nie przejmuj się
"Wina zawsze leży 'po środku' "
;-)))

A co do twych wniosków:
1. łatwiej przypieprzyć Tobie bo:
- 'rozmawiając dajesz informacje'
- jesteś kobietą (a taka porąbana religijna mentalność jest
w społeczeństwie zakorzeniona)
- dyskutując narażasz się na niezrozumienie (niewłaściwe
zrozumienie)
2. Ty masz się zmienić - bo ty "zauważasz" i "chcesz".
Przecież nie można zachęcać do zmian TŻ gdy nawet nie chce
rozmawiać. Można co najwyżej mieć nadzieję ("oj! naiwny,
naiwny...") że zareaguje na twoją zmianę.

A tak w ogóle to Trzymaj się - i szukaj szczęścia - jak się
nie da w tym związku to w innym.

Pozdrawiam
Qwax