ibggraf <i...@b...pl> napisał(a):

> Pytanie, jak w temacie. Czy komuś się udało i czy było warto?

Udało się, a czy było warto? Tego nigdy nie będzie wiadomo. Nic już nie
będzie jak dawniej. Największa zmiana dokona się w Tobie.

> Trwam w wielkim zamęcie i nie wiem co dalej. Kocham, ale czy dam radę.
> Czy mogę uwierzyć, że on także kocha (tak przynajmniej mówi)?
> Zostałam zraniona i pozbawiona wiary w miłość.
> Nie był to przelotny romans, ale kilkumiesięczne płomienne uczucie
> opate bardziej na więzi duchowej jak cielesnej. Jak zapomnieć o kłamstwach,
> którymi byłam karmiona, dopóki fakty czarno na białym nie świadczyły o
> czymś innym.

Nie panikuj, ale musisz być z sobą szczera aż do bólu. Nie wierz ślepo w to
co mówi, ale bazuj na faktach. A więc upewnij się czy ta historia SKOŃCZYŁA
się czy tylko WYDAŁA (nie pytaj jak to zrobić, bo tego nikt nie wie). Jeśli
myślisz że odbudowujecie, a on jest dopiero na etapie wyboru, to jest
najgorszy etap w Twoim życiu i najgorsze nie za Toba a przed. Jak będziesz
pewna, że on już wybrał rodzinę to wtedy będziesz dalej niż w połowie drogi.

> Jesteśmy małżeństwem przeszło osiem lat, mamy wspaniałą córeczkę, ale
> czy to wystarczy?

Nie wystarczy, ale jest ogromnym elementem przetrwania. I nadaje sens Twojemu
działaniu.

> Powoli popadam w paranoję. Ciągle jestem czujna i sprawdzam. Nie mogę
narazie zaufać. Czy to mija?

Nie mija, z czasem osłabnie. Nie pozwól by zdominowało Cię, ale zapomnij o
pełnym zaufaniu mu kiedykolwiek, w przyszłości raczej dyskretnie kontroluj i
nie zadręczaj się wyrzutami sumienia.

> A tamta kobieta jest ciągle obecna,
> ponieważ utrzymują kontakty na polu zawodowym i tak będzie dalej.

Oups, fatalnie. Jeśli to rzeczywiście musi tak być, to zmniejsza Twoje szanse
o jakieś 80%.

> Codziennie
> zastanawiam się co będzie dalej, nie potrafię sobie znaleźć miejsca w domu
i w
> pracy. To tak boli. Wiem, że czas goi rany, ale czy warto walczyć. Jeżeli
> pomimo walki polegnę będzie jeszcze gorzej.

Musisz walczyć, bo nigdy sobie nie wybaczysz, że może to było odwracalne. Ale
masz rację, jesli ulegniesz to będziesz czuła się gorzej niż teraz, tym
niemniej walcz.

> oszukana żona
>
ps. Nie słuchaj "rad" Jacka. Człowiek stworzył sobie teorię na bazie
niesamowitego fuksa jaki mu się przytrafił i teraz podaje to jako "receptę"
na zdradę. Wykpił się ze swoich wybryków, zrzucając winę na żonę i o dziwo
zadziałało. Każdy tak robi w pierwszym odruchu (pewnie Twój mąż chętnie by
przystał na ten wariant), ale później jeśli naprawdę zależy mu na rodzinie
mądrzeje i przestaje mówić takie bzdury. Jacek nie musiał mądrzeć, bo jego
żona pewnie wiedziala, że jest niereformowalny i tylko tak go mogła utrzymać.

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/