Witam !

Nie dotyczy bynajmniej mnie ;-)

Mam znajomych, którzy są obydwoje po 50, małżeństwo od 25 lat.
Kobieta przez 20 lat zajmowała się dziećmi, bo mąż cały czas pracował,
posiadając własną firmę zarabiał nieźle, a nawet bardzo dobrze.
Jednocześnie nie miał czasu dla rodziny, tak że wszystko spadało na nią.
Przez pewien czas ona nie pracowała w ogóle (taka była presja rodziny, a
głównie tesciowej, ze dzieci powinny być zadbane, a obiad zawsze ugotowany).
Potem, kiedy dzieci poszły do szkoły średniej pracowała jakiś czas w firmie
męża prowadząc sprawy papierowe (formalnie płacąc najniższy ZUS).
W międzyczasie, po jakichś 20 latach małżeństwa zaczęło się między nimi
mocno psuć. Nie chodziło bynajmniej o inne osoby, ale głównie o jego ciągly
brak czasu dla rodziny. Ze trzy-cztery lata temu, kiedy dzieci były już
prawie dorosłe ona poszła do pracy w innej firmie, ale mimo studiów mając
już ponad 45 lat nie znalazła nic lepszego jak pracę w księgowości za około
600 zł netto.

Obecnie dzieci wyprowadziły się na studia do innego miasta (całkowicie
utrzymuje je mąż), ona do mieszkania po rodzicach, z biedą starcza jej na
życie, a firma w której ona pracuje plajtuje. Nie może znaleźć pracy.
Z mężem nie chce się rozwieść ze względów religijnych (obydwoje są bardzo
mocno wierzący).

Moje zapytanie dotyczy tego, czy w takiej sytuacji ona moze się starać o
pomoc finansową na siebie (alimenty czy coś) ze strony męża, bo kobieta po
prostu nie ma za co żyć. Formalnie są cały czas małżeństwem i o rozwodzie
raczej nie myślą.

Jak to wygląda od strony prawnej ?
Formalnie kobieta jest zdrowa i teoretycznie może znaleźć pracę, ale
praktycznie - wiadomo jak to jest.

Pozdrowienia

Basia