Czy wrażliwosć to wada, czy zaleta?
Kiedyś byłem bardzo wrażliwy, wręcz "przewrażliwiony". Martwiłem się za
innych, wady znajomych niejako "przechodziły" na mnie i koniecznie chciałem
pomoc innym nawet wtedy gdy nikt mojej pomocy nie potrzebował.
A już broń Boże zażartować, bo "se pomyślą coś....".

Paranoja.
I zdałem sobie sprawę, że przez to nie miałem własnego życia, tylko całe
moje wnętrze wypełniały smutki i problemy innych. Bycie wrażliwym okazało
się zgubne. Ale z drugiej strony człowiek pozbawiony wrażliwości i uczuć
uchodzi za "gruboskórnego" i nie jest lubiany (chyba slusznie, nie?).

No więc jak to jest?

Machalas