Czy nawet niezamierzone kłamstwo dorosłego może wywołać głęboką traumę u
dziecka?

Paul Ekman w książce "Dlaczego dzieci kłamią" pisze tak:

"[...]
Do około ósmego roku życia dzieci traktują każdą nieprawdziwą wypowiedź
jako kłamstwo, niezależnie od tego, czy wypowiadająca ja osoba miała
świadomość jej fałszywości. Nie chodzi o intencję - a jedynie o
prawdziwość lub nieprawdziwość informacji. Nawet kiedy małe dzieci
wiedzą, że mówiąca coś osoba nie miała zamiaru wprowadzić ich w błąd,
wciąż będą nazywać ją kłamcą, jeżeli niechcący przekaże fałszywą
informację.

[...]

Rodzie podkreślają, że dzieci powinny mówić prawdę, nie wskazując, że
czasami powiedzenie czegoś fałszywego nie musi być kłamstwem, jeżeli nie
wiesz, że to co mówisz, nie jest prawdziwe. Inne badania sugerują, że w
większym stopniu może to mieć związek z rozwojem umiejętności językowych.

Ważne jest to, że dziecko już w wieku lat czterech, a niewykluczone że i
młodsze, wiedzą, że zamiar wprowadzenia kogoś w błąd jest zły. Tak małe
dzieci dezaprobują kłamstwa silniej niż dzieci starsze i dorośli.
Słowami jednego z badaczy, małe dzieciaczki sa "fanatykami prawdy".

[...]"

Możemy sobie wyobrazić jak zgubny będzie wpływ NIEŚWIADOMEGO kłamstwa
rodzica na rozwój dziecka. Bo rodzicielski ZAKAZ ograniczający dziecku
dostęp do wiedzy o życiu seksualnym rodziców jest kłamstwem, którego
dopuszcza się w stosunku do dziecka osoba będąca dla dziecka opiekunem,
żywicielem i będąca dla dziecka od samego początku jedynym autorytetem.
Ten autorytet uczy dziecko czegoś co jest sprzeczne z naturą dziecka.
Ten autorytet staje się fałszerzem rzeczywistości dziecka, zmusza je do
życia w zakłamaniu i fałszywym świecie.

--
LeoTar
Świat według LeoTar'a. @ http://leotar.friko.pl/

---
Ta wiadomość została sprawdzona na obecność wirusów przez oprogramowanie antywirusowe
Avast.
http://www.avast.com