i...@g...pl pisze:

> Chodzi Ci zapewne o Przeistoczenie...

Nie tylko. Generalnie o całą tę otoczkę, do której nie potrafię się
dopasować. :-)

> Toteż nie szukam wspólnego mianownika. Podczas mszy przeżywam wszystko
> tylko i wyłącznie po swojemu. Uważam, że tak robi każdy, niezależnie od
> poziomu swojego zaangażowania w nią i w wiarę. Myślę też wtedy o wielu
> rzeczach, nawet niekoniecznie "mszalnych". Po prostu myślę wtedy o swoim
> życiu. Słucham i wyszukuję przydatne myśli w kazaniach, rzeczy, o których
> nie wiedziałam lub o których nie pomyślałabym czy nigdy na nie nie zwróciła
> uwagi, gdyby akurat np. ów "superowy" ksiądz o nich nie powiedział.

No tak, ale ten efekt osiągnąć można słuchając jakichkolwiek mądrych
wykładów, czytając, obcując ze sztuką itd. Szczerze mówiąc, ja w ciągu
mojego życia o wiele więcej zrozumiałam i dowiedziałam się (nawet -
ogólnie mówiąc - o Bogu) właśnie w ten sposób, niż poprzez uczestnictwo
np. we mszy, czy innych katolickich rytuałach. Dlatego wydaje mi się, że
jednak ten społeczny udział jest tu istotny. Może religia jest właśnie
taką formą udziału w społecznej duchowości, zwłaszcza dla tych, którzy
na co dzień tego transcendentu nie są w stanie sobie sami zapewnić? ;-)

> że dla niektórych są to rzeczy za trudne, ale wtedy ludzie radzą sobie
> prosto - przyjmują wszystko dosłownie,bo i w ten prosty sposób dobrze jest
> uczestniczyć w mszy i modlitwie. Często zdarzało się, że w ciężkich
> chwilach podczas mszy myślałam o swoich problemach, wcale nie uważając
> przykładnie, i właśnie w czasie takiego oderwania od rzeczywistości żtp.

Powiem Ci, że ja najwspanialsze chwile w kościele spędziłam jako
nastolatka, kiedy przychodziłam zawsze na niedzielną mszę wieczorną o 15
minut wcześniej, bo wiedziałam, że ćwiczy wtedy sobie organista -
pięknie grał, przynajmniej tak mi się zdawało :-).

> Itd, itd. No wiem, że to zaczyna wyglądać na bredzenie... Im więcej o tym
> piszę, tym bardziej idiotycznie się czuję, no ale skoro się powiedziało
> A...

Wiesz, może i to jest bredzenie, ale ja je doskonale rozumiem chyba. :-)

Ewa