pinokio <p...@n...adres.pl> wrote:
> zapraszam
> http://www.rozwojowiec.pl/3919/test-ukryte-znaczenie
-slow/
> będzie ankieta, proszę wpisywać tak jak wydaje się że wszyscy mają to
> słowo rozumieć.
> Dla mnie cechy były oczywiste i zupełnie różne dla obu
>

Owszem, ale oba miały dla mnie dwie cechy wspólne - okrągłe i ,,kobiece".

Co do ,,ukrytego sensu" - uważam to (sorry) za bzdurę. Te konkretne słowa (i
inne do nich podobne, których utworzenie jest możliwe) powstają po prostu
na (czasem dość luźne) BRZMIENIOWE i/lub MORFOLOGICZNE podobieństwo
istniejących słów, bardzo silnie zakorzenionych w języku, posiadających
tylko im przypisane, konkretne, znaczenia. Przykłady wielu takich słów w
jednym miejscu znajdziesz choćby w mnogich przekładach wiersza
,,Jabberwocky" Lewisa Carroll'a z ,,Alicji w Krainie Czarów".
Dwa z nich, które najbardziej lubię:

,,Żabrołaki

Robert Stiller

Był czas mrusztławy, ślibkie skrątwy
Na wałzach wiercząc świrypły,
A mizgłe do cna boroglątwy
I zdomne świszczury zgrzypły.

Mój synu, Żabrołaka się strzeż
Co szponem drze, w paszcz chapa!
I dziubdziuba się bój! Zgroźliwego też
Unikaj Bandrochłapa!

Swój miecz żarłacki jąwszy w dłoń,
Na wrażych śmiardłków żarty
Szedł w noc, trwał w dzień o pampamu pień
W ychliwych myślach wsparty.

A w myślach onych trwiąc, czuj duch!
Żabrołak z płogniem w oku
Świszłap! I brnie przez tołszczy pnie
I grzbyka nań w pokroku.

Raz, dwa! Raz, dwa! Rąb klingo zła,
Żarłacka, opak zbrodom!
Na śmierć go w ziem! I zrąbł, i z łbem
Pogalopysznił do dom.

Tyś żabrołaka zrąbł? Pójdź, pójdź,
Promieńcze, w me objęcia!
O, świękny dniu! Wycz hej! Wycz hu!
Krztuchotał do dziecięcia.

Był czas mrusztławy, ślibkie skrątwy
Na wałzach wiercząc świrypły,
A mizgłe do cna boroglątwy
I zdomne świszczury zgrzypły."


,,Dziaberliada

Stanisław Barańczak

Brzdęśniało już; ślimonne prztowie
Wyrło i warło się w gulbieży;
Zmimszałe ćwiły borogowie
I rcie grdypały z mrzerzy.

O strzeż się, synu, Dziaberłaka!
Łap pazurzastych, zębnej paszczy!
Omiń Dziupdziupa, złego ptaka,
Z którym się Brutwiel piastrzy!

A on jął w garść worpalny miecz:
Nim wroga wdepcze w grzębrną krumać,
Chce tu, gdzie szum, wśród drzew Tumtum
stać parę chwil i dumać.

Lecz gdy tak tonie w dumań gląpie,
Dziaberłak płomienistooki
Z dala przez gąszcze tulżyc tąpie,
Brdli, bierze się pod boki!

Ba-bach! Ba-bach! I rach, i ciach
Worpalny brzeszczot cielsko ciachnął!
A on wziął łeb i poprzez step
W powrotny szlak się szlachnął.

Tyżeś więc ubił Dziaberłaka?
Pójdź, chłopcze, chlubo jazd i piechot,
Objąć się daj! Ho-hej! Ha-haj!,
Rżał rupertyczny rechot.

Brzdęśniało już; ślimonne prztowie
Wyrło i warło się w gulbieży;
Zmimszałe ćwiły borogovie
I rcie grdypały z mrzerzy."




--
XL