Pani Ewa napisała:

> Nie wiem, jak głęboki PRL masz na myśli. Ja jakąkolwiek świadomość
> kuchenną zaczęłam mieć pewnie gdzieś w połowie lat 80. i majeranek
> bardzo dobrze pamiętam, że był obecny "od zawsze". Liść laurowy, ziele
> angielskie oczywiście też. Z ziołowych mieszanek jako pierwsze chyba
> pojawiły się zioła prowansalskie. No ale na pewno też zawsze obecna była
> gorczyca, z tym że pamiętam ją głównie jako składnik słoikowych marynat.
> Jeśli chodzi o kolendrę, to poznałam ją całkiem niedawno. Do świeżych
> liści kolendry z kolei dopiero niedawno się przekonałam i, o dziwo!
> polubiłam bardzo, chociaż nie znosiłam jej. Z daniami wschodnimi
> komponuje się doskonale, więc już teraz nie wyobrażam sobie niektórych
> smaków bez niej.

Słoikowe marynaty i to, co już przyprawione dało się kupić w sklepie,
to się nie liczy. Spory słoik kolendry stał u nas w domu od zarania
dziejów. Kolendra dość obficie używana była w wędliniarstwie, mogła
więc pochodzić z jakichś przecieków towarowych. Mieszanki ziołowe
pojawiły się jako produkty firm polonijnych. Najlepiej jeśli miały
światowo brzmiącą nazwę, jak wyżej wymieniona. Ale sam rozmaryn to
najwyżej mógł się rozwijać się u kogoś na parapecie. Profilaktycznie
nie dopuszczano do obrotu tym towarem w handlu uspołecznionym, bo komuś
by mogło skojarzyć się na przykład z Piłsudskim. Dużo różnych różności
dało się nabyć w sklepach Herbapolu. Z tym że takie w pełni zaopatrzone
były w Warszawie dwa. Pod sam koniec komuny to już cuda bywały. W roku
88 albo 89 trafiłem w pustym sklepie na kosze wypełnione po brzegi
niezmieloną korą cynamonową. Chyba ze dwa kilo kupiłem. Ta gorsza
odmiana, grube płaty ciemnej kory, a nie jasna cienka skręcona w rurki.

> Chyba zbyt wiele wymagasz. Moim zdaniem gra nie jest warta świeczki.
> Lepiej już sobie iść na te tajskie lody gdzieś na miasto. Chyba że
> otworzyć własną lodziarnię, wtedy można by zainwestować w profesjonalny
> sprzęt.

Rzadko mam wymagania, raczej kaprysy i fanaberye. To jest ten przypadek.
Ludzie stoją przy grilu, samosięobsługują, wymieniają uwagi na temat swej
wizji najlepiej doprawionej i optymalnie wypieczonej karkówki. Całkiem
jak w Usenecie. Pomyślałem sobie, że mroźna tajska patelnia ustawiona
latem w ogrodzie też mogłaby stać się takim koncentratorem towarzyskim.

Jarek

--
Uskrzydlony pragnieniem zwiedzenia sklepów cynamonowych, skręciłem w wiadomą
mi ulicę i leciałem więcej, aniżeli szedłem, bacząc, by nie zmylić drogi.
Tak minąłem już trzecią czy czwartą przecznicę, a upragnionej ulicy wciąż
nie było.