Wydaje mi sie Jacku, ze mylisz pojecia. Moim zdaniem bycie empatycznym polega
wlasnie, na tym, ze wiemy czy ktos ma problem czy nie. Poza tym pomaganie na
sile nie lezy w naturze osob wspolodczuwajacych, ktore to po prostu sa z takim
cierpiacym nieszczesnikiem. Taka to przewaga subtelnej i delikatnej empatii nad
zwykla checia niesienia pomocy. No moze to idealistyczne podejscie, ale tak byc
powinno.
Zastanawiam sie jednak, czy fizyczne cierpienie jest pozytywnym przejawem
empatii. W mysl zlotej mysli ... "czlowiek nieszczesliwy, jest mniej
nieszczesliwy, gdy nie jest nieszczesliwy sam". Ktos nas kocha i boli go gdy
nas boli i dzieki temu jest nam lepiej? Toz to okrutne? A moze nie...
Z pozdrowieniami
Iwona

Empatia to dar z którego trzeba nauczyć się korzystać. Sam mam taki dar i
> podobnie jak Ty przeżywam, wczówam się w rolę drugiej osoby. Jest to bardzo
> dobra cecha i napewno przyda się w życiu. Jest jednak jedno "ale".
> Nieodpowiednie wykorzystanie grozi niestety nieprzyjemnościami. Bardzoczęsto
> zbyt mocno wczówamy się w drugą osobę i chcemy jej na siłę np. pomóc bo
> wydaje się nam, że ona ma problem, a wcale tak nie musi być. Wszystko zależy
> od nastroju, humoru dostrzegania świata w danym momencie. Z mojego
> doświadczenia wiem, że empatia może stać się bardzo niebezpieczna w momencie
> kiedy sam czuję że mam "kiepski dzień".
>
> Mimo wszystko musisz nauczyć się odpowiednio korzystać z empatii. Czytałem
> że ludzie, którzy posiadaja taki dar są wrażliwi, kochający, współczujący i
> starają się być "w porządku" do innych. Mogę Ci powiedzieć że jeśli nie
> jesteś jeszcze matką a masz zamiar być, to wczówanie się w sytuację swoich
> dzieci będzi bardzo przydatne i korzystne na ich wychowanie.
>
> ale pamiętaj... co za dużo to niezdrowo...
>
> Jacek
>
> ----- k...@h...pl -----
>
>
>
>
>
> Użytkownik "Kasia" <k...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
> news:3a2bed99$1@news.astercity.net...
> > czesc, witam wszystkich, jestem tutaj pierwszy raz po baaardzo dlugiej
> > przerwie.
> > Od dluzszego czasu zastanawiam sie nad zjawiskiem empatii. Czuje, ze
> wlasnie
> > mnie spotkala cudowna wg mnie umiejetnosc wczuwania sie w drugiego
> > czlowieka. Po raz pierwszy spotkalam osobe, ktorej wszystkie przezycia, a
> > glownie te negatywne, przezywam bardszo mocno, czuje, jakbym byla w niej,
> > odczuwam strach, lek, bol, przykrosc, itp. tak mocno, ze az sie tego boje.
> Z
> > poczatku sadzialam, ze to jakas metafizyka, ze ja sobie tylko wmawiam, ze
> > odczuwam to, co sie dzieje w tej osobie. Podobnie jest w przypadku innych
> > osob. Czy takie "nadmierne angazowanie" sie w odczucia innych nie jest
> > szkodliwe? Czy ktos sie juz z takim czyms spotkal?
> > pozdrawiam
> >
> >
>
>


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl