dzudzu wrote:

> Nic w koronę, wszystko w korzeń!

===

*Dżdżownica*

Oślizłe swe ciało przeciska przez mur piachu,
W korzeni drzew gęstwinie, co jak sieć się plotą;
Z ciemnością i chłodem swą dzieli się zgryzotą,
Bezbronna ptasim dziobom żyje w ciągłym strachu.

Jedynie po burzy, gdy wilgoć w głąb się wsączy
Wypełza na powierzchnię, by spłukać swe ciało;
W płytkich, mętnych kałużach wije się nieśmiało.
Lecz szybko w padół wróci, z błotem się znów złączy.

Czy żądze jakoweś targają jej zwojami?
Odczuwa to to radość? Miłość? Nastrój zmieni?
A może swe pierścienie pieści... pierścieniami?

Nie. Choć z natury rzeczy jest znawcą korzeni
Spotyka się wyłącznie z hermafrodytami.
Klnie, gdy humusem pierdnie w tej krainie cieni.

waldek
===