----- Original Message -----
From: <k...@p...onet.pl>

> Chciałabym powiedzieć tylko, że czasem układa się tak w życiu, że mimo iż
dwie
> osoby znają się b. długo, wydaje im się, że są dla siebie stworzeni,
> szcześliwi... to jednak coś pęka... po ślubie. Dlaczego nie wcześniej?

To lepiej nie decyduj sie na malenstwo z tym czlowiekiem, bo jest WIELKIE
ryzyko, ze znow w nim "cos peknie"!

I jeszcze jedno - nie dziw sie, ze az tyle osob Cie potepia. W wiekszosc sa
tu ludzie, ktorzy pragna _ukladac_ szczesliwe zycie z mezem, zona,
dzieckiem, tesciami itp. A Ty...? Jestes osoba, ktora sprowadza klopoty, dla
ktorej maz zostawia zone, a ojciec dziecko.
Ogromnie wspolczuje zonie Twojego narzeczonego - w momencie, kiedy Ona
potrzebuje wsparcia, milosci, on sie wypina i wybiera niezaleznosc i
wolnosc.

Nie powinnas byla przyjmowac go w swoje ramiona - nie widzialas obraczki czy
nabralas sie na opowiesc o "zlej zonie i oddzielnym lozu i stole"?
A moze tak bardzo potrzebowalas milosci? Moze i Tobie trzeba wspolczuc?

Jesli chcesz bez zalu patrzec w lustro, wyslij go z powrotem do tej kobiety,
ktorej obiecal "wiernosc i uczciwosc malzenska" i do tej fasolki, ktora
narazilas na zycie bez ojca. Nie krzywdz ich budujac swoje szczescie. Z nim
nie zaznasz szczescia, a na pewno nie dozgonnego. Zostawi Cie, jak poczuje
ciezar Waszego zwiazku.

Edycia
ps. nie uciekaj z listy. Nikt nie ma prawa Cie wyganiac. Mozesz polemizowac
i przekonac do swoich racji.