> Teatr jest sprawą zaplanowaną, a i to nie koniecznie. Jeden z słynnych
> amerykańskich dramaturgów (nie pomnę, który), wyraził opinię, że
> najlepsza jest publiczność deszczowa, czyli taka, która schroniła się w
> teatrze przed deszczem. Do niej, bowiem, naprawdę dociera sens sztuki i
> przesłanie aktora, nie zmącone chęcią imponowania strojem i obyciem.
>
> Dotyczy to również reustauracji. Niektórzy chcą się delektować jadłem, w
> wielkim trudzie przygotowanym przez szefa kuchni. I ten właśnie mistrz
> doceni ich unanie, bez względu na to, jak są ubrani. Cała reszta, to
> przybranie tego posiłku. Wiele osób tak właśnie uważa.

popieram w calej rozciaglosci, sam naleze do osob preferujacych luzny styl
ubierania i nie cierpie koszul z kolniezykiem i marynarek, w ktorych czuje
sie sztywno i ktore na dodatek natychmiast czyms brudze (np. wkladajac
mankiet do talerza)
najlepiej czuje sie w t-shircie ktory, zdaniem niektorych, dyskwalifikuje
mnie jako bywalca teatru czy dobrej restauracji
pytam sie dlaczego ??? dlatego, ze ktos tam kiedys wymyslil sobie, ze
marynarka i krawat jest dobrze widziany ??? przeciez to smieszne :)))
duzo wazniejsze jest by ubior byl czysty, a jego wlasciciel nie smierdzial,
o czym mozna przekonac sie na przykladzie pana kaluzynskiego, ktory choc
zawsze w marynarce i pod krawatem jest brudny i mozna go wyczuc z odlglosci
kilku metrow
wiku

--

http://www.breakbeat.pl/
MAY THE BREAKZ BE WITH YOU