napisał(a) w wiadomości: <0...@n...onet.pl>...

>Dwa tygodnie temu uslyszle od swojej narzeczonej, ze juz mnie nie ocha i to
>koniec.
>Jako powod podala zbyt malo czulosci jaka Jej okazywalem i brak wiary w
>realnosc naszych planow, przestala wierzyc ze ten slub bedzie mial miejsce,
ze
>bedziemy mieli dziecko.

To na pewno nie jest wlaściwy powód. Nie wierzę, żeby po 6 latach udanego
związku, coś nagle przestało pasować szczególnie, że mieliście już poważne
plany. Czułośc, zainteresowanie, namiętność itp... nie urywa sie z dnia na
dzień. Jeżeli ulega osłabieniu, to na pewno ma to miejsce na przestrzeni
jakiegoś odcinka czasu.
Uważam, ze problem lezy w czyms innym. Nie podejmuje sie dokonywania zadnej
analizy zachowania twojej narzeczonej, ale moze miec to cos wspolnego z
obawami zwiazanymi z podjeciem takiej decyzji, z poczuciem zagrożenia, obawy
o sprawdzenie sie w zwiazku, obawy o podjeciu odpowiedzialnosci itd,
itp...... Moja narzeczona, przed slubem miala pewne lęki zwiazane z
przyszloscia... Rozumiesz, do lat zycia, badz co badz samemu, zdolala sie
przyzwyczaic i decyzja o slubie na pewno byla trudna... Ale nigdy nie
dochodzilo u niej do takich zachowan...

>Przwz tydzien ciezko walczylem, staralem przkonac Ja logicznymi argumentami
ze
>nie mozna przekreslac w ten sposob 6 lat zwiazku i wspolnych planow na cale
>zycie.


To jest bardzo dziwne, pod warunkiem, że nic nie wskazywalo na taki obrot
sprawy - chyba ze mialo miejsce cos o czym nie napisales.... Powiem
szczerze - jezeliby mi kobieta wywinela tak raptownie podobny numer - a nic
by nie wskazywalo na przyczyny - to odeslalbym ja do psychiatry....

>Po tygodniu zakomunikowala mi ze zrobila cos bardzo zlego, zdradzila mnie i
po
>tym wszystkim nie moze byc juz ze mna.


Tym sposobem chciala cos udowodnić, cos pokazać - zostawiam pole do popisów
prawdziwym psychoanalitykom....

>W Jej siadomosci powstala bariera nie moge kochac juz czlowieka ktoremu
>zrobilam taka krzywde.

Przecież sama siebie do tej bariery doprowadziła... jakie przyjemne
wytłumaczenie....

>W tej chwilii wyjechala na tydzien aby przemyslec wszystko.
>Dzwonila do mnie wczoraj, pijana, bylo slychac ze nie jest w stanie
poradzic
>sobie sama ze swoim sumieniem, tak bardzo chcialbym jakos nam pomoc ale nie
>wiem co robic.
>


Będę szczery - współczuje Tobie z całego serca, bo domyślam sie jak bardzo
może to byc bolesne dla ciebie. Zapamietaj jednak, ze NIE PONOSISZ
ODPOWIEDZIALNOSCI za jej życie.... Ma prawo postępować tak jak postępuje...
Może nie jesteś jej warty i może dobrze ze stało sie to teraz, a nie kiedy
mielibyście już 2 dzieci...

Proponuję skierować ją do dobrego psychologa, sam możesz też sobie pójść w
celu odreagowania emocji....
Nie sądzę abyś mógł coś zrobić...


Piotrek. M.