Użytkownik "puchaty" <p...@g...pl> napisał
| Jeżeli jej szczęście by od tego zależało to byłaby to moja porażka jako
| rodzica. A wtedy mogę sobie pozwalać lub nie - bez znaczenia.
|
no więc ja za swoją porażkę bym uważała fakt kiedy od ufarbowanych włosów
zależałoby szczęście mojego dziecka. Znaczyłoby to tyle że ileś tam lat
jakiegoś wzorca i tłumaczeń poszło na marne a moje zdanie i mój autorytet
jest równy zeru.


| W grunicie rzeczy w nawiasie napisałaś, że akceptujemy siebie jeśli
| otoczenie nas akceptuje
|
nie "jeśli" tylko "wtedy kiedy nasze kompleksy nie trafiają na odpowiedni
grunt"
Jeżeli dziecko od małego będzie słyszało od matki że jest nieudacznikiem, że
nie uczy się, ze Stasiu jest lepszy, że Zosia szybciej układa klocki, że ma
za dużą głowę bo Kasia ma mniejszą to jak myślisz - kiedy takie dziecko
poszuka sobie wśród kolegów odpowiedniego wzorca i kiedy to się zbuntuje
przeciwko rodzicom ?
Dziecko które jest zapewniane o bezwarunkowej miłości, wspaniałym wyglądzie,
o posiadanych zaletach ( bez oczywiście przeginania w stronę
pyszałkowatości ) ktore jest akceptowane takie jakie jest - mniej będzie
podatne na wpływy z zewnątrz. Przynajmniej tak mi się wydaje. Mogę
oczywiście się mylić bo psycholog ze mnie żaden :)

| Czyli otoczenie nas akceptuje jak my siebie akceptujemy a my siebie
| akceptujemy jak akceptuje nas otoczenie:-/
|
no a z czego bierze się pewność siebie dziecka jak nie z akceptacji rodziców
?
Zakompleksione dzieci trudniej zdobywają akceptację społeczeństwa bo
postrzegane są jako te gorsze.
Kiedyś w jakimś czasopiśmie przeczytałam pewną zabawną opowiastkę jak to
kobieta poszła na przyjęcie w sukni którą miała przerobioną ze starego
łacha. Wszyscy zachwycali się jaką miała piękną kreację i jak jej w tym jest
do twarzy- ona natomiast powiedziała że jest to przeróbka ze starego łacha
tu ma szew niedokończony, ozdób jest za wiele, dół się siepie i wiesz co ?
Ludzie zamiast pięknej sukni która na początku im się podobała zaczęli
widzieć w niej starego łacha niedobrze wykończonego.
Ot taki paradoks


| >|> i nie musi się upiększać żeby się przypodobać reszcie bo dla mnie
| >|> jest najpiękniejsza na świecie :)
| >| Dla Ciebie jest, dla tatusia pewnie też ale w szkole nagle się okaże,
że
| >| inne mają bardziej/mniej...
| > a co mnie interesuje co inne dzieci mają w szkole ?
|
| Mówię o Twoim dziecku.
|
to dotyczy każdego dziecka, każde się nie raz styka z tym że ktoś inny ma
inaczej, fajniej, modniej, swodobniej - czy to znaczy ze mamy w owczym
pędzie robić to samo ?

| A ja myślę, że wpierw są rodzice, którzy się nie przejmują i tacy, co
| przeżywają strasznie.
|
a ja bym do tej grupy dodała jeszcze szarość - że są rodzice normalni.
Którzy i pozwolą ale i potrafią zabronić.

--
Kasia + prawie 5 letnia Weronika
http://www.weronika.ckj.edu.pl/
gg 181718