Dnia Thu, 27 Nov 2014 19:08:26 +0100, @ napisał(a):

> Na moje dziecko (wowczas niespelna 3-letnie), spadly szczatki rozbitej
> swietlowki - "wybuchla" ni w piec ni w dziewiec podczas swiecenia, a on
> akurat stal centralnie pod lampa. I jakos nic mu sie do tej pory nie dzieje,
> a minelo ponad 1,5 roku. Rośnie ! :)

A cóż to jest 1,5 roku przy rtęci! Skoro podczas świecenia, to znaczy, że
wydostały sie pary rtęci, więc najprawdopodobniej uleciały szybciej, niż
resztki opadły na dziecko... W każdym razie oby tak było. Jeśli jeszcze
parę podobnych "okazji" mu się zdarzy w ciągu jego życia, to ma jeszcze
większe szanse na tzw odległe skutki ekspozycji na pary rtęci, bo rtęć się
kumuluje - z minimalnych ilości zbiera się coraz większa dawka i dopiero
wtedy się ujawniają skutki.
Więc ja na Twoim miejscu nie byłabym az taka wesolutka i przekonana, że
rtęć jest fajna. Na Twoim miejscu ja na pewno nie chowałabym głowy w piasek
pocieszając się, że "nic się nie stało, bo rośnie" - zbadałabym dziecko,
póki wczesnie.

W opisanym w filmie przypadku przewróciła się ZIMNA lampa - więc rtęć byłą
w niej raczej nie w postaci par... W każdym razie ludzie nie zdajecie sobie
sprawy, że rteć w małych stężeniach nie działa od razu, lecz kumulacja daje
efekty w odległym czasie, początkowo nie dając objawów.



"Oznaczanie par rtęci w powietrzu
Opracował Marcin Broniatowski
(...)
Toksykologia rtęci

Rtęć kumuluje się w tkankach wyższych zwierząt i może pokonywać barierę
krew/mózg. Najłatwiej wchłaniają się związki alkilortęciowe, głównie drogą
wziewną, ale także przez skórę. A z przewodu pokarmowego związki
alkilortęciwe wchłaniają się w 95 %, podczas gdy nieorganiczne sole rtęci
tylko w 7%. Około 90% pobranej rtęci zarówno w formie nieorganicznej jak i
organicznej odkłada się w nerkach. Związki rtęcioorganiczne wykazują dużą
lipofilowość, w związku z czym łatwo pokonują barierę krew/mózg i gromadzą
się w lipidach mózgowych.

Mechanizm toksycznego działania:
Związki rtęci w pierwszej kolejności oddziałują na błony komórkowe (reagują
z grupami SH białek błonowych). Zaburzają rozmaite reakcje enzymatyczne nie
wykazując w tym żadnej selektywności. Polega to na reakcji z grupami SH i
mostkami disiarczkowymi S-S dowolnego enzymu, co powoduje zniszczenie jego
struktury trzeciorzędowej i dezaktywację. Ponieważ związki rtęci kumulują
się głównie w nerkach i mózgu, przy zatruciu rtęcią dochodzi głównie do
uszkodzenia tych dwóch organów.

Zatrucia ostre

Zatrucia ostre przejawiają się ogólnym uszkodzeniem obwodowego układu
nerwowego, głównie w obrębie móżdżku. W przypadku narażenia na znaczne
stężenia par rtęci dochodzi do poważnego uszkodzenia dróg oddechowych
(ostre zapalenie oskrzeli, śródmiąższowe zapalenie płuc). W ostrych
zatruciach rtęcią dochodzi do poważnego uszkodzenia nerek, co może
prowadzić do ich martwicy, zatrzymania moczu i innych ciężkich objawów
nefrologicznych. LD50 dla nieorganicznych związków rtęci oraz jej alkilo
lub arylo pochodnych zawiera się w granicach 10- 40 mg na kilogram masy
ciała. Stężenia par rtęci powyżej 1mg/m3 uszkadzają tkankę płucną,
powodując ostre zapalenia płuc."

http://www.google.pl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source
=web&cd=2&ved=0CC0QFjAB&url=http%3A%2F%2Fwww2.chemia
.uj.edu.pl%2F~miskowie%2Frtec.doc&ei=12l3VIewKcquPNf
jgcAF&usg=AFQjCNGgvm8ANgPmzBBFwoFJaQXydF-TQQ&bvm=bv.
80642063,d.ZWU