"John Dreamer" <j...@d...one.pl> wrote in message
news:posting.2.98@dreamer.one.pl...
> Zastanawiam się jednak, czy są tacy, którzy czują to samo? Albo tacy,
> którzy kiedykolwiek tak myśleli? Albo tacy, którzy nie tylko wiedzą o
> swojej śmiertelności, ale są jej świadomi?

a co sadzisz o daniu spokoj z ta smiertlenoscia? jakis tak przestawil sobie
"ja" na "nasza cywilizacja"...?
W komplecie polecam znalezc jakas fajna odpowiedz na pytanie "po co?".
Ponizej polecam moja ulubiona, pochodzaca notabene z tej grupy, sprzed wielu
lat...
A poza tym, pogadaj z Duchem, odpowiedz na jego pytania, a z pewnoscia
znajdziesz jakies nowe odpowiedzi!

Mit
----------------------------------------------------
---------------------
[Kamil (e...@f...onet.pl) - tozsamosc nie do ustalenia :( ]
>, po co my wszyscy w ogole zyjemy.
>i doszlem do wniosku, ze tylko po to zeby umrzec.
>musimy cale zycie pracowac, aby miec srodki, chocby nawet do
>podstawowych potrzeb jak jedzenie, mieszkanie.
>zastanawialem sie np nad innymi gatunkami, np, takie zwierzeta to tylko
>maja instynkt przetrwania, wiedza, ze maja zdjesc, maja instynkt
>prokreacji i zyja sobie "na luzie" bop sa kierowani instynktami. ludzie
>natomiast, jako istota wyzsza posiada swiadomosc i dlatego nam tak
>trudno doszukac sie sensu istnienia.


bardzo fajnie jest zaslaniac sie czysta biologia. musimy zaplodnic, wychowac
dzieci i juz w zasadzie mozna do piachu. ale ja mysle, ze czlowiek jest w
stanie przewartosciowac swoje zycie, uciec od biologii i instynktu
(przynajmniej troche) i zyc tylko i wylacznie dla wlasnej przyjemnosci
relizacji swoich planow. dla jednych jest to praca, dla innych nauka, dla
jeszcze innych tworczosc, dla innych dzieci. sa tez tacy, co nie potrafia
okreslic, czego chca od zycia. jeszcze inni uzasadniaja sobie wszystko
religiami, ktore odpowiadaja dosyc szczegolowo nie tylko na pytanie 'po co
zyc', ale i 'skad sie wzielismy' i 'co sie stanie, jak umrzemy'.

ja jestem zwolennikiem naukowego podejscia do rzeczy i nie wplatuje w
odpowiedzi o obiektywny sens istnienia kwestii moralnosci, sil
nadprzyrodzonych, transcendentu itede. moim zdaniem pytanie o celowosc jest
zasadniczym bledem w calej dyskusji. nie ma obiektywnego celu w istnieniu
czegokolwiek. czlowiek jest moim zdaniem takim samym tworem we
wszechswiecie, jak glony, aminokwasy, czy neutrina. one nie istnieja PO COS.
zwyczajnie, sa i tyle. to my sami doszukujemy sie sensu w istnieniu
czegokolwiek. ale wierz mi, nie znajdziemy odpowiedzi na to pytanie nigdy.

sa za to subiektywne cele i jest ich tyle, ile ludzi na calym swiecie. cel
nadajesz sobie sam i jesli potrafisz go odnalezc, to jestes szczesliwy.
jesli nie, to masz problem i bedziesz szukal. sa tacy, co odnalezli go pod
koniec zycia, podczas gdy inni zyja z nim od dziecka.

>
>chcialbym wiedziec co inni o tym sadza, po co my zyjemy w tym trudzie?
>po to zeby splodzic potomstwo i umrzec? a po co ma zyc to potomstwo,
>zeby umrzec? jaki to ma sens?

zyjesz dla tego, co sam sobie obierzesz za priorytet. ale nie martw sie. za
kilka/nascie miliardow lat, gdy wszechswiat sie skurczy i wewnatrz niego nie
bedzie nic, poza plazma o temperaturze wielu milionow stopni, wszyscy i tak
zdechniemy. teoretycznie wiec odpowiedz znasz - ludzi kiedys nie bedzie. z
obiektywnego punktu widzenia, nie ma po co zyc, skoro homo sapiens (lub jego
mocno zmienieni nastepcy) ugotuja sie i wymra. ale zycie jest tu i teraz, w
tej chwili, trwa nieskonczenie krotki ulamek sekundy w calym trwaniu
wszechswiata. co nas to moze obchodzic ? obiektywnie, uwazam, nie zyjemy po
nic, jestesmy taką, czy inną formą życia, ktore z kolei jest, moim zdaniem,
mniej lub bardziej skomplikowaną reakcją biochemiczną. wszechswiat nas wcale
nie potrzebuje. ba, nie potrzebuje nas sama Matka-Ziemia, ktora
systematycznie wykanczamy. teoretycznie jestesmy tryumfem ewolucji, ale z
drugiej strony zaledwie jednym z etapow na drodze do dalszego rozwoju. to my
sami nadajemy sobie jakies znaczenia i sensy. byc moze wyginiemy, jak
dinozaury i zastapia nas zwierzeta bardziej doskonale ? szukanie sensu
skazane jest na niepowodzenie, chyba ze tlumaczysz to istnieniem
zbawiciela - wtedy co innego. wybor wiec masz.

ale czy jest to przeszkoda w kontynuowaniu TWOJEGO zycia, realizacji TWOICH
pragnien ? jednym dane jest umrzec od kuli, jeszcze inni rodza sie
uposledzeni, inni umieraja pod gruzami albo sami rozstaja sie z zyciem.
ciesz sie, ze dane jest ci w miare zdrowe cialo i w miare zdrowy umysl (nie
zrozum mnie zle) i realizuj swoje NAJDROBNIEJSZE nawet pragnienia. ciesz sie
chwila - zachodem slonca, piatka na egzaminie, przyjaciolmi, ciesz sie, gdy
patrzysz przez okno (nawet ja sie ciesze, chciaz mam autostrade i nie
konczaca sie budowe !) i gdy patrzysz w lustro i gdy poznajesz innych ludzi,
ich historie, zycie, troski. badz pozytywny, ciesz sie samym faktem zycia.

miej dzieci, po to, aby bylo na swiecie wiecej fajnych ludzi. ucz sie,
poznawaj swiat, kochaj, badz kochanym. to propozycja na w miare fajny sens
zycia: szczescie. jak chcesz, poszukaj innych.

pozdro
k
----------------------------------------------------
------------------------