> > > > czy przy czytaniu głośnym się poprawia?)
> >
> > > Wprost przeciwnie,tekst czytany cicho rozumie,pokonawszy liczne opory. W
> > Żle to napisałem, mówiłaś, że są problemy z kolejnością
> > głosek w wyrazach, czy czytanie pojedynczego słowa
> > poprawa ten problem?
> W wyraźny sposób.
> > Czy czytanie pojedynczego słowa byłoby lepsze niż powtarzanie ze słuchu?
> Raczej nie na tym etapie. Gubi się i milknie. Staram się nie dopuścić do
> poczucia porażki.
>

Czy próbowałaś wspomagać wypowiadanie słów poprzez
podanie mu ich na piśmie sylabami?
Np.:

PO - KAŻ
MI
TO
ZA - DA - NIE?


> > > odczytanym głośno, często nie potrafi uchwycić zasadniczych treści.
> Podobnie
> >
> > > łatwiej mu przychodzi wysłowić się na piśmie. Nierzadko na powitanie, gdy
> > > przychodzę na zajęcia, podsuwa mi własnoręcznie wykonaną laurkę z
> > > powtarzającym się napisem: _Bardzo Panią lubię_.
> >
> > Czy potrafi pisać "od siebie"
> > czy raczej kopiuje tylko napisy.
> W większości powtarza zasłyszane schematy.
Zasłyszane? Wcześniej pisałaś, że nie słyszy dźwięków mowy?
Wyjaśnij.
Czy rozumienie poleceń napisanych jest lepsze niż wypowiedzianych?

>
> > Jakie błędy poza typowymi ortograficznymi typu U/Ó popełnia
> > przy pisaniu od siebie "z głowy", gdy nie kopiuje i nie
> > pisze schematycznego "Bardzo Panią lubię"?
> Gdy próbuje skonstruować samodzielnie kilka zadań, powstaje wypowiedź, która
> sprawia wrażenie nieosobistej. Przypuszczam, że to efekt poszukiwania w
> głowie najlepszego wzorca, a gdy go nie znajduje, powstaje jarmarczny, często
> nadęty, słowny potworek.
Lepiej w odpowiedziach podawaj konkretne przykłady zachowań i sytuacji w jakich
zaszły,bo interpretacje
mogą być subiektywne i oparte na niepełnym
rozumieniu mechanizmu. Nie rozumiem
co znaczy "nadęty potworek", "nieosobistej","wzorca" czego?

"nieosobistej" - możliwe, że stracił po uszkodzeniu
mózgu własne osobiste schematy
zdań, czy zdolność swobodnego planowania
wypowiedzi. Trzeba go będzie tego wyuczyć od podstaw.
nie będxie to więc bardzo "osobiste",
przynajmniej na początku, dopóki nie
zacznie się tym posługiwać swobodnie.

>
> > > Chwali go kolega matematyk. Radzi sobie dobrze z rozwiązywaniem wszelkich
> > > zadań, gier i układanek logicznych.
> > Na jakim poziomie wykonuje zadania arytmetyczne?
> > (klasa)
> Tu akurat się w pełni realizuje, nawet nieco lepiej. Realizuje program
> maturalnej klasy.
>
> > > Pisałam już, że pracujemy nad opisami prościutkich obrazków. Podsuwam mu
> > > stopniowo coraz bardziej skomplikowane. Jest żywo zainteresowany, ale
> > > wyczuwam w nim obawę, że może nie podołać.
> >
> > Rozumiem że problemem jest nie tylko planowanie mowy na
> > poziomie sekwencji głosek w wyrazie ale na poziomie zdania
> > lub formowania planu kilkuzdaniowej wypowiedzi rozwiniętej?
> W całej rozciągłości. Z jakichś powodów nie potrafi czy nie chce podjąć trudu
> zindywidualizowania swojego języka.
"Zindywidualizowania języka"???? - więcej poradzę jeśli
jak już wsponiałem interpretacje zastąpisz konkretnymi przykładami
wykonania.

Czy próbowałaś odtwarzać mu schematy zdań
poprzez układanie prostych zdań z gotowych elementów: np:
-------------------------------
przyjdzie
dziś
Czy
?
nauczycielka
-------------------------------
układanie w kolejności:
Czy przyjdzie dziś nauczycielka?


Układać to wspólnie w prawidłowej kolejności
potem samodzielnie,
potem próba odczytania zdania
potem samodzielne mówienie bez czytania.
W ten sposób przerabiając wzorce najbardziej
przydatnych w prostej rozmowie
komunikatów.

Jeśli za łatwe m0żna pominąć układanie wspólne.

Gdy opanuje kilka zdań:

Z kilku ułożonych tak zdań
losowo rozłożonych przed badanym stworzyć
opowiadanie (np. do historyjki obrazkowej?)

Wszystko wskazuje na to, że nie tyle nie chce
co CZĘŚCIOWO STRACIŁ zdolność tworzenia
planów wypowiedzi, i zasób gotowych schematów
wypowiedzi - na wszystkich poziomach.
NIE WYSTARCZY GO ZACHĘCAĆ DO ODTWORZENIA
ALE DOSTARCZYĆ SCHEMATÓW NA PODSTAWIE KTÓRYCH
PRZEZ WIELOKROTNE ĆWICZENIA
ODTWORZY SOBIE EKSPRESJĘ WERBALNĄ.
SAMO ZACHĘCANIE NIE POMOŻE - CHŁOPIEC
NIE STWORZY CZEGOŚ Z NICZEGO.

>Lepiej sobie radzi w rozmowie z
> psychologiem niż ze mną i co zadziwiające, korzystnie na kształt jego
> wypowiedzi wpływa większa grupa słuchaczy. Wyraźnie mówi płynniej,
> naturalniej, swobodniej, bez jąkania i wyraźnego wysiłku, by znaleźć jak
> najtrafniejsze słownictwo.
Wspomniana gdzieś przeze mnie hipoteza uszkodzenia
płatów czołowych może znajdować tu potwierdzenie.
Pojawiają wtedy się często problemy z samokontrolą, motywacją i
dowolną koncentracją uwagi.
Grupa wyzwala większą samokontrolę, motywację i koncentrację.
Zatem w takiej sytuacji łatwiejsze jest odwoływanie
się do własnych "zasobów".

pozdrawiam
vonBraun

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl