W dniu 12.10.2016 o 18:49, Qrczak pisze:
> Dnia 2016-10-12 02:05, obywatel tren R uprzejmie donosi:
>> W dniu wtorek, 11 października 2016 13:22:11 UTC+2 użytkownik
>> Przemysław Dębski napisał:
>>> W dniu 2016-10-11 o 00:09, tren R pisze:
>>>> Tworzenie" filozoficznych klasyków
>>>>
>>>> Mając na uwadze obydwie koncepcje, Abriszewski zastanawia się nad
>>>> przyczynami uznawania ośrodków naukowych i badaczy za wybitnych.
>>>> Biorąc za przykład Ludwiga Wittgensteina, stwierdza, że Wittgenstein
>>>> nie stałby się filozoficznym klasykiem, gdyby nie rzesze jego
>>>> komentatorów, uznających spuściznę Austriaka za wartą badania. Gdyby
>>>> nie oni, równie dobrze Wittgenstein mógłby być dobrze znany jedynie
>>>> określonej tradycji filozoficznej, jak jest na przykład z Maxem
>>>> Schelerem, albo też w ogóle popaść w zapomnienie, jak wielu innych
>>>> myślicieli znanych jedynie historykom filozofii. Ponownie, nie
>>>> chodzi tutaj o prymitywny redukcjonizm, bo gdyby teksty
>>>> Wittgensteina były bezwartościowe jako teksty filozoficzne, nie
>>>> udałoby się ,,stworzyć" zeń klasyka. Ale można rozsądnie zapytać, ilu
>>>> jest/było myślicieli na poziomie Wittgensteina, którym nie udało się
>>>> osiągnąć podobnej pozycji? Gdy zastanawiamy się nad różnymi
>>>> wymiarami tego pytania, p
> ojawia się pytanie drugie: co decyduje o tym, że ktoś zostaje klasykiem,
> a ktoś inny popada w zapomnienie?
>>>>
>>>> Całość tutaj:
>>>> http://filozofuj.eu/pawel-pijas-patriotyzm-epistemol
ogiczny/
>>>> Doskonałe.
>>>
>>> Ano panie doskonałe, nie ma w zasadzie z czym polemizować. To może
>>> chociaż luźne spostrzeżenie: typowo pozytywistyczna idea pracy u
>>> podstaw, co by nie mówić ... u bohatera romantycznego ;)
>>
>> O Polakach wg Kaczmarskiego
>>
>> "Nie lubi tworzyć, lecz zdobywać
>> Gdy niedostatek mu doskwiera.
>> Uchodzi więc za bohatera,
>> Ale nim nie jest, chociaż bywa.
>> Gdy świat przeszyje myśli błyskiem
>> I wielką prawdę w lot uchwyci,
>> To traci na niej zamiast zyskać
>> I jeszcze będzie się tym szczycił.
>> (...)
>>
>> W niewoli - za wolnością płacze
>> Nie wierząc, by ją kiedyś zyskał,
>> Toteż gdy wolność swą zobaczy
>> Święconą wodą na nią pryska.
>> Bezpiecznie tylko chciał gardłować
>> I romantycznie o niej marzyć,
>> A tu się ciałem stały słowa
>> I Bóg wie co się może zdarzyć!"
>> "
>
> Też nie żyje.

Wiecznie żywy i wciąż aktualny.

Ewa