Minęło trochę czasu, ale coś muszę odpisać (no dobra to ja też
powiem: mieć ostatnie słowo, hehe).
Prawie się zgadzamy z Mają, co mnie oczywiście pociesza.

> Nie musi. Przy bardzo poważnych chorobach potrafi pozostać w normie,
> co jest dowodem na "poplątany" układ immunologiczny.

No dobrze, ale to takie przypadki, to może 5 % wszystkich przypadków,
a więc, żeby zmniejszyć koszty - robi się to, co może najszybciej
przynieść rezultat. Dopiero później się robi całą resztę, nie
zaczyna się od badań specjalistycznych. No chyba, że tom ma worek
pieniędzy, to sobie zrobi. W przeciwnym razie żaden lekarz mu tego
nie zleci, a ja uważam, że przy ograniczonych funduszach własnych
lepsze wykorzystanie pieniędzy będzie, jeśli np. sam sobie zapłaci
za rehabilitację (do ortopedy czeka 2 miesiące - na rehabilitację,
to jeszcze ze 3, bo to początek roku, później to pół roku).


> Ja zrozumiałam, ze bolą go oba łokcie, a to trochę zmienia obraz
> rzeczy.

Hm, tu się nie zgodzę. Ja miałem w stawach skokowych to samo z obu
stron...
Jeden kolega w dwóch kolanach...
Po prostu wada anatomiczna, powstająca obustronnie się przyczynia do
takich
obustronnych kontuzji.
Może coś znaczyć, ale nie musi.

> Chociaż ja wychodzę z założenia, że na zdrowiu nie ma co
> oszczędzać, i lepiej wziąć kredyt na DOBRE leczenie prywatne, niż
> potem mieć zmarnowane zdrowie.

Tutaj w pełni popieram. Jak poszedłem do dobrego ortopedy, to
diagnoza była postawiona w
5 (!) minut, USG zrobione po godzinie i potwierdzenie diagnozy...
To wszystko kosztowało mnie ok 400 zł. No nie jest to za wiele, skoro
wcześniej wydałem wielokrotnie więcej pieniędzy na leki
przeciwzapalne i innych lekarzy prywatnych.
Tylko musi to być dobry lekarz tzn. taki, który zajmuje się
medycyną sportową i operuje
(i to operuje łokcie, a takich też nie jest za wielu, bo wielu idzie
na łatwiznę i operują duże stawy, np. udowy i kolanowy). O to
trzeba się pytać w recepcji.
Część ortopedów przyjmująca w przychodniach wogóle nie operuje (a
niektórzy np.
tylko asystują i robią to co im się każe) i tacy nie mają
pojęcia, jak się zabierać do sprawy.
No i trzeba "podjąć męską decyzję", co nie jest łatwe, zważywszy
na to, że można wydać pieniądze i trafić do złego lekarza.
Gdyby było wiadomo, że pójście prywatnie na pewno da skutek, to
chyba nie byłoby wątpliwości.
W razie czego, tomie, pisz na priva do mnie i jeśli jesteś z
Warszawy, to podam ci jakiegoś lekarza dobrego.

> > Po 2 miesiącach zmiany stylu życia także krwinki powinny zacząć
> > wracać do normy i to będzie sygnał, że taka jest przyczyna (albo
> > nie jest).
>
> Nie jestem przekonana ...

No, ale do wizyty u ortopedy miną 2 miesiące. Czyli w tym czasie
może dużo się wyjaśnić właśnie po leczeniu "domowym sposobem",
zmianie trybu życia.
Chodzi tutaj o tendencję - czy się zaczyna polepszać w wynikach, czy
nie...
Tak na marginesie (pytanie do toma) - czy są nowe wyniki morfologii i
są one lepsze...?


A co do badań do ortopedy. W tej chwili ciężko radzić na temat
badań ortopedycznych (trochę się wcześniej zagalopowałem),
ponieważ objawy są dosyć nieswoiste. Co innego, gdyby była to
kontuzja i by to mocno puchło itd.
Wtedy byłoby wiadomo, że rezonans. A tak, to nie do końca wiadomo,
jakie badanie i czego...
W tej chwili miałbym taki pomysł, że po pójściu do ortopedy,
należy z nim pogadać, czy da skierowanie na USG lub na rezonans i
które miejsce należy zbadać. Zaznaczyć należy, że jeśli nie chce
dać państwowo, to wtedy niech wypisze prywatnie (bez pieczątki, na
kartce).
Jeśli jest lekarz rozsądny, to powinien się zgodzić, zawsze się
przyda dodatkowa diagnostyka.
Jeśli jednak ściemnia, no to cóż - do innego lekarza. Właściwie
teraz mi przychodzi do głowy, że to jest dobry test na
"rozsądność" ortopedów.
Badania krwi raczej się ortopedzie nie przydadzą, ale trzeba je
zrobić przed pójściem do reumatologa.

>
> Boziu, ile tego wklepałeś!
> A przecież wychodzi na to, że we wszystkim się zgadzamy:)
> (No może jakieś tam drobnostki.:))
>

Przynajmniej raz się ktoś zlitował... hihi.

pozdrawiam
B