Dnia Sun, 11 Dec 2016 06:36:12 -0800 (PST), Jakub A. Krzewicki napisał(a):

> W dniu niedziela, 11 grudnia 2016 09:18:31 UTC+1 użytkownik Ikselka napisał:
>>
>> Bo jeśli bawi Cię lub kręci jak jakiego boga budzenie w młodych ludziach
>> aspiracji bez pokrycia, to robisz im wielką krzywdę, większą niż gdybyś ich
>> pozostawił w znanej im dobrze i oswojonej, choć może i tragicznie
>> bezperspektywicznej małorolności...
>
> No nie tak do końca bez pokrycia, bo podejmują studia humanistyczne, piszą
> magisterki,

Właśnie! - przecież ja o tych humanistycznych studiach i magisterkach
piszę.
Wiejska młodzież z beztrosko przez kogoś (Ciebie?) rozbudzonymi
aspiracjami. Jak i gdzie wg Ciebie mają się odnaleźć po napompowaniu ich
marzeniami, ambicjami, aspiracjami podczas radosnego "przerabiania" na
humanistów-wykształciuchów?
Czy widzisz gdzieś dla nich miejsce? Czy możliwy jest dla nich bezbolesny
powrót do punktu i stanu, z którego startowali?
Bo ja, mój Dobry Panie, nie widzę ani jednego, ani drugiego.



"(...)Dość, że dobra pani przyjechała ślicznym powozem przed chatę jej
rodziców i zabrała ją sobie. Mówiła, że da jej edukację, w świat ją
wprowadzi, los i szczęście jej zapewni... Los i szczęście! (...)
Dobra pani kochała bardzo, ale to bardzo młodą dziewczynę przez calutkie
dwa lata. Trzymała ją wciąż przy sobie, całowała często, uczyła mówić po
francusku, zgrabnie chodzić, mówić i jeść, paciorkami na kanwie wyszywać.

(...)Potem zaczęła ją lubić daleko już mniej, aż na koniec wypadkiem
spotkała jednego hrabiego. Wtedy młoda dziewczyna zrobiła się bardzo nudna
i - poszła do garderoby... Całe szczęście, że miała ona wiele dobrego gustu
i zręczności, dobra pani kazała więc wyuczyć ją krawiectwa i różnych robót
i zrobiła z niej swoją pannę służącą. Gdyby nie nadzwyczajna dobroć tej
pani, dziewczyna miałaby teraz swoją chatę w szlacheckiej okolicy, męża,
dzieci, zdrowie i twarz rumianą. Ale pani ta zapewniła jej los i szczęście.

(...),,Szyła pilnie, lecz ilekroć odgłosy odbywającej się w sali lekcji
muzyki przylatywały do niej, chmurny wzrok jej spływał na leżącego u stóp
jej pieska; dotykała go z lekka końcem stopy i z właściwym sobie uśmiechem
mówiła: - Słyszysz? Pamiętasz? I ty kiedyś tam byłeś!"

(...)U jej stóp na ładnym podnóżku siedziała Hela, piastując na kolanach
swych uśpionego Elfa. Czernicka starannie układała i pilnie zszywała
kokardy z czarnej mory, lecz gdy z głębi domu, z salonu, do ucha jej
doleciały połączone, płaczące tony fortepianu i wiolonczeli, chmurny wzrok
swój utkwiła w pochylonej nad pieskiem głowie Heli, a palcem uzbrojonym w
srebrny naparstek z lekka jej dotykająca wymówiła: - Słyszysz? Pamiętasz? I
ty kiedyś tam byłaś!(...)

(...)Siedziała w wodzie. Ubranie jej tak było przesiąknięte wilgocią, że
czuła spływające jej po plecach chłodne strumienie. Stopy jej, pod
paryskimi, podartymi bucikami, nagie prawie, drętwiały. Siedziała jednak i
tuliła do piersi wychudłego, mokrego Elfka, który od chwili do chwili ręce
jej lizał.
- Widzisz, Elfku, tam gdzie teraz tyle błota... latem jest trawnik, a ja z
panią siedziałam na nim tyle, tyle razy i układałyśmy bukiety. A pamiętasz
ty, Elfku, Włochy? To ja uprosiłam panią, abyś tam z nami jechał! Jak tam
pięknie, prawda? Ciepło, zawsze zielono... słońce tak świeci... świeci...
morze takie szafirowe... nad morzem takie wielkie białe ptaki latają (...)
Gdzie teraz panna Czernicka? Z panią pojechała. A my, Elfku, nie pojedziemy
już z panią nigdzie... nigdzie... nigdzie...

(...)Od lat dwunastu szyje ona dla niej stroje po całych nocach, ujada się
z jej garderobianymi i lokajami, każdego ranka wkłada jej na nogi pończochy
i trzewiki, a każdego wieczora urządza z kołdry gustowne
draperie...Trzydzieści lat ma dopiero, a wygląda na starą kobietę...
wychudła, sczerniała i na oczy zapadać zaczyna...(...)"

"Dobra pani" - E. Orzeszkowa

---
Ta wiadomość została sprawdzona na obecność wirusów przez oprogramowanie antywirusowe
Avast.
https://www.avast.com/antivirus