Slawek [am-pm] napisał w wiadomości news:b11oa5$1l4$1@news.gazeta.pl...

> Elle:
>
> > Czy możliwe jest szczęście absolutne?

> Szczęście w takim razie jest czymś w rodzaju nadbudowy nad bazą
> mniejszych i większych przyjemności. Ukoronowaniem cząstkowych
> spełnień przefiltrowanych przez świadomość.

Zauważ, że pytanie jest o szczęście "absolutne".

> I znów Bacha:
>
> > To "chwilowe zamącenie umysłu" czyni "człeka rozumnego" nierozumnym.
> > Koło się zatem zamknęło. ;)
> > Chwila - pojęcie względne. Ograniczone jednak. Musi być początek i
koniec.
>
> Jeśli sądzisz, że do przeżycia chwili szczęścia potrzeba zamącenia
> umysłu, to jak opisałabyś sytuację, w której naukowiec przeżywa
> "olśnienie"? Nagle zrozumiał coś, nad czym męczył się przez kilkia
> lat. Poznał prawdę - i poczuł się szczęśliwy. Czy jest tutaj miejsce na
> chwilowe choćby zmącenie umysłu?

Owszem. I to wcale nie jest ta chwila olśnienia, tylko to, co zaraz po niej.

> Podam inny, osobisty przykład. Siedzę sobie w ciepłym domku, pracuję
> nad interesującym projektem, gdzieś niedaleko są bliskie mi osoby.
> Odrywam się na chwilę od roboty. Nachodzi mnie refleksja - jest nieźle.
> Jest świetnie. Jestem szczęśliwy!

Na czym w takim razie polegać ma "absolutny" charakter szczęścia (jak w
pytaniu)?
Bo w tym, moim zdaniem jest pogrzebany cały pies.

Pozdrówka. Bacha.