Stalker pisze:
> Tak sobie siedzę, piję kawusię i próbuję walczyć z polskim wynalazkiem:
> "kawą sypanką", czy jak to mówią "z fusami"

"Zainspirowana" Twoim wątkiem sięgam jeszcze do x. Jędrzeja Kitowicza*),
który opisuje kuchnie "stanów rozmaitych", a tu polskie śniadanie (kawa
zastąpiła tradycyjną wcześniej piwną polewkę):
"...gdy już kawa weszła w zwyczaj, rzemieślnik kupił kawy już palonej i
mielonej w sklepie korzennym za sześć groszy, cukru lodowatego za drugie
sześć groszy, mleka pół garnca za trzecie sześć groszy; w tym mleku
ugotował ową trochę kawy, dał każdemu po kawałku cukru lodowatego, przez
który w zęby wzięty pili ową kawę, po każdym łyku przejadając chleba z
masłem cienkie kromki. I takim sposobem odbył śniadanie swoje, żony,
dzieci, czeladzi, do kilku osób, czasem do ośmiu, dziewięciu, straciwszy
mało więcej na wszystkie osoby, jak przedtem na jedną i najwyżej dwoje".

Na marginesie: "cukier lodowaty" był znacznie tańszy od zagranicznego,
importowanego cukru trzcinowego, sprzedawanego w "głowach". Ten był tak
cenny, że w 1784 r. wręczył jego głowę w upominku Stanisławowi Augustowi
kahał żydowski z Kobrynia. Z tamtych czasów zachowało się przysłowie:
"Król wielki pan, a cukru łyżkami nie jada". Stąd pospolity do kawy
lukier lodowaty, a nie trzcinowy, używany głównie na dworach magnackich.

__________
*)polecam w takiej wersji, kto nie zna drukowanej, a ciekaw "opisu
obyczajów":
http://univ.gda.pl/~literat/kitowic/index.htm#spis
--
BBjk