"Sowa" <m...@b...pl> wrote in message
news:c9feno$q09$1@news.onet.pl...
>
> Użytkownik "Specyjal" <s...@o...pl> napisał w wiadomości
> news:c9fdi3$ruk$2@news.onet.pl...
> > Tyle, że to wygląda bardziej na to kto ma większe prawo do posiadania
> > dziecka. Zdanie dziecka jest tu drugorzędne. Czemu córka nie mogła
> > próbnie pomieszkać z ojcem przez np. 1 rok?
>
> Bo może się kierować zwykłym wygodnictwem - a to nie leży w jego
interesie
> na szerszą skalę - czego nie musi rozumieć, bo jest dzieckiem.

A co jeśli się tym nie kieruje? Czy masz monopol na ocenę?

> Bo może podjąć decyzję - mama mi nie pozwala, a tatuś taki kochany pozwoli
> mi na wszystko.

A jeśli tak nie jest?

> Bo nie stawia się dziecka wobec wyborów, w których musi podejmować decyzję
> "przeciwko" któremuś z rodziców. Rodzice powinni załatwiać to miedzy sobą
i
> ew. zapytać, czy dziecko zgadza się z ich decyzją.

Rozumiem, że gdyby tatuś poprosił, to byś się zgodziła? I dlaczego uważasz,
że dziecko nie ma prawa współdecydować? Boisz się, że zdecyduje nie tak, jak
Ty chcesz?

> Bo takie "przesiedlanie" dziecka - zaburza jego poczucie bezpieczeństwa.

Ciekawe, czy tego samego argumentu użyłabyś, gdyby dziecko mieszkało z
ojcem...

> Dziecko mogłoby dojść do wniosku, że w sumie matce w to graj, że ono z nią
> nie mieszka, skoro odpuściła sobie bez gadania.

Lepiej jeśli dojdzie do wniosku, że matka traktuje je jak przedmiot i swoją
własność, po czym ucieknie po uzyskaniu pełnoletniości.

> Co innego utrzymywać kontakt z dzieckiem, a co innego wyskoczyć jak Filip
z
> konopi -" to chodź pomieszkaj ze mną", jak dziecko jest już odchowane i
> teoretycznie bezproblemowe - zwykłe świństwo.

Zgoda. Tylko zachodzi pytanie, która z tych sytuacji ma miejsce, tzn. czy
ojciec utrzymywał kontakt.