Andrzej Garapich wrote:

> Naprawdę, takie to proste? Po prostu rzucasz jednego i wiążesz się
> z drugim?

Dla mnie rozstania nigdy nie byly specjalnie bolesne. Jesli nie moglam z
kims wytrzymac albo bylam nim najzwyczajniej znudzona, to w zyciu nie
mialam problemu przestawic sie w mod single.

Zawsze myślałem, że to trauma, nieprzespane noce, szlochy,
> deprecha, uraz, zabliźnianie ran, powolne wracanie do równowagi...

He ? Mylisz chyba dwie rzeczy. Co innego, jesli ktos Ciebie rzuci, a co
innego, kiedy Ty podejmujesz decyzje o rozstaniu.

> A Wy tu mówicie, że to rach-ciach! Ciekawe...

Nie napisalam, ze te przychodzi latwo lub szybko. Zwykle potrzebne jest
wiele miesiecy (lat ?) wypelnionych sytuacjami o jakich np. pisala
Hanka, zeby zrozumiec, ze tak dalej byc nie moze.
I wtedy albo sie zwiazek konczy albo (jak pisala Hanka) pracuje nad
wlasnym podejsciem do sytuacji, by moc bez znieierpliwienia akceptowac
partnera.
Tak czy owak - wielka ulga, a nie trauma.
>
> Ja naprawdę myślałem, że drobne korekty w charakterze TŻ są
> łatwiejsze niż zmiana całego egzemplarza...

Drobne (jak te porozrzucane skarpetki) - tak, ale w tym watku mowimy
zdaje sie o czyms zupelnie innym...

D.
--
If a fish is the movement of water embodied, given shape, then cat is a
diagram and pattern of subtle air.