Thu, 18 Apr 2002 14:57:00 +0200 "Qwax" <...@...q> zaszczycił/a
czytelników tej grupy taką oto wiadomością:

>W grupie jest wasz ideał mężczyzny (dla niektórych z was podobny do
>waszego męża jak brat bliźniak) ciepły, miły uczynny, zawsze gotowy
>służyć wam pomocą i opieką. Na (n-tej) kolacji przy
>świecachnajdelikatniej na świecie najwolniej jak to jest możliwe
>doprowadza do tego że nawet nie wiedząc kiedy przybliżacie się do
>niego, coraz bliżej i bliżej i ....on sugeruje że postępujecie
>niewłaściwie.
>
>Czujecie do niego żal, że zniszczył taki nastrojowy wieczór?

Jak znam siebie, to przez tych kilka tygodni/miesięcy, gdy pracuję z
tym mężczyzną, analizowałabym sytuację, wymyślała rozmaite scenariusze
i zastanawiała się, jakbym zareagowała, gdyby. Jeśli, tak jak mówisz,
ta kolacja zdarzyłaby się po kilku miesiącach, to powinnam już mieć
jakie takie nastawienie. Teraz nie potrafię powiedzieć, jaka byłaby to
decyzja. Może bym uległa, może nie. Może czułabym się winna, może nie.
Jednego jestem pewna: nie byłoby to żadne hop-siup, żaden 'odlot',
żadne zaskoczenie. W sytuacji zaskoczenia reaguję ucieczką :)

A gdyby ten facet doprowadził do sytuacji, w której zostałabym
postawiona przed jaskrawym wyborem: zdradzić męża czy nie zdradzić, po
czym stwierdził, że jestem be, to... nie, nie będę bluzgać :) Ale
znielubiłabym go. Nie wolno się tak bawić cudzymi uczuciami. I niech
mi nie tłumaczy, że 'on nie miał pojęcia, że ja się tak zaangażuję'.
Drań i tyle.

Btw: co myślicie, dowiadując się, że ktoś bliski - na przykład
towarzysz/ka życia - poddał was jakiejś próbie? Np. mężczyzna prosi,
żebyś zajęła się jego przyjacielem, dla którego on nie będzie miał
czasu, przyjaciel okazuje się być niezmiernie, a nawet nadmiernie
czarujący... A potem się dowiadujesz, że to miał być test wierności.
Albo kobieta przysyła ci - anonimowo, oczywiście - ponętną koleżankę
albo striptizerkę na wieczór, który spędzasz z kumplami, a potem
dowiaduje się od niej, co wyprawiałeś. Albo partner z anonimowego
adresu zaczyna z wami korespondować przez Internet, oczywiście nie
wiecie, że to on... A potem się okazuje, że 'za dużo sobie
pozwalaliście'.
Jak sądzicie, czy takie sprawdzanie partnera:
a/ jest zgodne z etyką [np. związku, partnerstwa]
b/ma jakiś sens, daje nam jakąś wiedzę o nim, pomaga w budowaniu
zaufania lub ostrzega przed możliwym rozczarowaniem?
Czy sami posunęlibyście się do takich prób, a jeśli tak, to w jakich
sytuacjach? Jak byście się zachowali wiedząc, że byliście
'sprawdzani'?

Pozdrawiam, Carrie